Rozdział 1: "Niechciane blizny"

Poprawiłam bransoletki na moim nadgarstku, gdy ich cienkie druciki zaczęły drażnić moją lekko obolałą skórę. Nosiłam je już od kilku dni, żeby ukryć swój mały, sprośny sekret. Coś na co miałam wyrazić zgodę swoim własnym podpisem. Nadgarstki wyglądały tak źle, że nie zdecydowałam się nawet pokazać ich Zaynowi. Właściwie to nie było "aż" tak źle, tylko siniaki, które okalały małe rozcięcia tworzyły obraz grozy i wydawało się, że jest gorzej, niż było w rzeczywistości, ale mimo to ranki niesamowicie mnie irytowały. Jak Zayn je w końcu zauważy, to na pewno znowu mnie ukarze. Jestem z nim umówiona na dzisiejszy wieczór, żeby oficjalnie podpisać wykropkowaną linię.  Jestem na to gotowa? Nie wiem. Ostatni raz widziałam go trzy dni temu i to właśnie wtedy powiedziałam mu, że podpiszę ten kontrakt. Mam tylko nadzieję, że dzisiaj będzie w dobrym humorze.
Jeśli go podpiszę, będę w całości należała do niego. Żadnej niezależności. Żadnego nieposłuszeństwa. Będzie miał nade mną całkowitą kontrolę. Czy właśnie tego chcę? Jestem przygotowana, żeby temu podołać? Dla niego... Dla Zayna?
- Niechże ktoś zadzwoni po śmieciarzy. Zostawili coś na wycieraczce. - bąknął James, zerkając w stronę drzwi.
Tak jak się spodziewałam, przez drzwi przechodził właśnie Ted. Jego twarz nie wyrażała żadnych emocji, poza nieodłączną zmarszczką między brwiami, zdradzającą ciągłe niezadowolenie. Razem z Amber zachichotałyśmy z żartu Jamesa na co tylko wzruszył ramionami, ciesząc się uwagą, którą na siebie ściągnął. Ted zaczął rozglądać się po wnętrzu po czym jego wzrok skupił się na mnie, na co uśmiechnęłam się pewna siebie. Odsunęłam od siebie wszystkie pozostałe myśli, gdy mój szef przechadzając się po nowiusieńkiej knajpie przejeżdżał powoli palcem po błyszczącym blacie lady.
- Myślisz, że mu się spodoba? - szepnęła do mnie Amber.
Wzruszyłam ramionami.
- Nie mam pojęcia, dla niego wszystko jest albo białe, albo czarne.
- Spodoba mu się. - dodał konspiracyjnie James, posyłając mi oczko i uśmiechając się szeroko.
Java Hut w Londynie właśnie została odnowiona i wyremontowana, a Ted przyjechał zobaczyć jak dobrze sprawdzają się moje plany, zanim zaczniemy wyposażać knajpę we wszystkie niezbędne sprzęty. Ściany pomalowane były na ciepły brąz, z wyjątkiem jednej, głównej, która biła ciepłym odcieniem złota. Ogromny kominek w części wypoczynkowej prezentował się idealnie. Część ta była oddzielona od reszty dwustopniowymi schodkami. Jeśli Tedowi wszystko się spodoba i zaakceptuje moją paletę kolorów, będziemy mogli sprowadzić meble, a wtedy kominek zostanie otoczony trzema skórzanymi kanapami. Mam nadzieję, że kolorystyka będzie mu odpowiadać, bo jeśli nie, to wrócimy do punktu wyjścia.
Ruszyliśmy za nim, będąc kompletnie cicho, gdy skierował się w stronę łazienek.
- Nie podoba mi się to. - bąknął Ted zatrzymując się przy wzorzystym malowidle bluszczu z ciemnobrązową podstawą.
Przewróciłam oczami, a Amber zrobiła dokładnie to samo.
- Mnie się podoba. - usłyszałyśmy głos dobiegający zza naszych pleców. Moje biedne serce zaczęło walić jak oszalałe, gdy dobiegł mnie znajomy, anielski dźwięk. - Nadaje charakteru. - dodał z wyraźnym bradfordzkim akcentem.
Obie z Amber, jak na zawołanie, odwróciłyśmy głowy. Zayn wyglądał zjawiskowo jak zwykle. Idealnie skrojony garnitur od Armaniego doskonale uwydatniał kształt jego szerokich ramion. Trzymał ręce w kieszeniach otaczając mnie i Amber swoją onieśmielającą aurą. Zadrapanie na policzku nie było już widoczne, a lekko rozcięta warga w ogóle nie przywodziła na myśl, że niedawno mógł uczestniczyć w jakiejś bójce. Ciekawe co z jego knykciami...
- Panie Malik. - wesoło zawołał Ted, a na jego ustach od razu wymalował się fałszywy uśmiech. Przecisnął się między mną, Amber i Jamesem i pospiesznie podszedł do Zayna, żeby uścisnąć mu dłoń.
- Panie Turner. - Zayn skinął głową i odpowiedział na uścisk ręki, ukazując błyszczące spinki do mankietów, które zrobione były pewnie z czystego złota. Na jego dłoniach nie było najmniejszej ryski. Hmm, jego skóra dość szybko się goi. A może to jakieś cholerne voodoo, o którym my, biedni ludzie, nie mamy pojęcia?
- To zaszczyt znowu pana widzieć. - dodał Ted. Och, Boże. Weź mu buty wyliż jeszcze, nie ma się co krępować, Ted.
- Cała przyjemność po mojej stronie. - odpowiedział Zayn, z jak zwykle pokerowym wyrazem twarzy. Po chwili podniósł swój wzrok, przenosząc go ponad ramieniem Teda.
- Panno Covenrty. - skinął głową - Panno Greene. - dodał odmawiając okazania jakiejś większej emocji.
- Panie Malik. - rzuciła śpiewnie Amber. Z trudem przełknęłam ślinę i kiwnęłam głową. Wiedziałam, że gromiące spojrzenie, które właśnie powędrowało w moją stronę spowodowane było moją przygryzioną wargą.
- Panie Blackwood. - Zayn przywitał się z Jamesem nieodzownym skinieniem głowy. Wyczułam, że ciągle ma do niego jakiś żal.
- Siema. Będę na zewnątrz. - bąknął James, omijając Zayna zbyt szerokim łukiem. Zapanowała śmietelna cisza, gdy James ruszył w stronę drzwi, które chwilę później zamknęły się rozpraszając echo po wnętrzu opustoszałego pomieszczenia. Cisza trwała jeszcze kilka sekund, aż w końcu Ted odchrząknął wymownie przerywając niezręczne milczenie.
- Mówił pan coś, panie Malik...
- Paleta kolorów jest neutralna i daje poczucie ciepła i wygody. Tak samo jak wystrój artystyczny. - odpowiedział Zayn przechadzając się po wnętrzu pomieszczenia, po czym wskazał na kilka obrazów zawieszonych na ścianach. Skierował się w stronę dwustopniowych schodków prowadzących do części wypoczynkowej z pokaźnym kominkiem po środku. Razem z Amber zaprojektowałyśmy tę część. Z jej odważnym wyborem kolorów i moją neutralną bazą, muszę przyznać, że wyszło to całkiem nieźle.
- Wiedziałaś, że ma przyjść? - szepnęłam do Amber.
Pokiwała przecząco głową.
- A ty?
- Nie.
- Wy dwie, cicho. - wciął się Ted - Zaprosiłem go, żeby pokazać mu, że pieniądze, które nam dał nie poszły na marne.
- Więc myślisz, że dobrze je wykorzystałyśmy? - zapytała poirytowana Amber, wymownie unosząc jedną brew, podczas gdy Zayn nadal rozglądał się po kawiarni.
- Nie.
Amber posłała mu zabójcze spojrzenie, gdy krok w krok szłyśmy za dwoma mężczyznami obserwując ich każdą reakcję od czasu do czasu mamrocząc niemal niesłyszalne wyzwiska, typu "dupek" pod adresem Teda.
- Wybaczcie na moment. - odezwał się Zayn wyciągając swój Malik Cell i wychodząc z pomieszczenia.
Od razu się zrelaksowałam, a Amber odwróciła się do mnie z przebiegłym uśmieszkiem.
- Boże, jest ostry. - moja przyjaciółka przygryzła dolną wargę, na co posłałam jej kuksańca w bok i obie zaczęłyśmy chichotać jak napalone licealistki.
- Re. Chciałbym zamienić z tobą słówko. - bąknął Ted, wyraźnie czymś rozdrażniony, co nie było dla mnie zaskoczeniem. Uśmiech od razu zniknął z moich ust, a Amber posłała mi współczujące spojrzenie, gdy ruszyłam w stronę Teda.
- Co tam, Cycku? - rzuciłam wesoło, żeby wkurzyć go jeszcze bardziej i usiadłam na nowej ladzie.
Ted momentalnie spiorunował mnie wzrokiem.
- Nie mów tak do mnie. I zejdź.
Uśmiechnęłam się przeciągle i zeskoczyłam z blatu, na co pokręcił głową, jak mi się wydawało, mierząc się z moją głupotą.
- Sorry, przejęzyczyłam się. Miało być Tedku.
- Przechodząc do sprawy. - bąknął poirytowany - Mamy kilka poważnych rzeczy do omówienia. Co to, według ciebie, jest? - machnął rękami przed sobą, wskazując na wnętrze pomieszczenia, na co uniosłam brwi.
- Kawiarnia w remoncie. - odpowiedziałam wyciągając przed siebie także swoje ręce. Uśmiechnęłam się, ale jego usta nawet nie drgnęły.
- Nie tego się spodziewałem.
- Dałeś mi wolną rękę do wyboru palety, to właśnie jest mój pomysł.
- Takie rzeczy trzeba uzgadniać wspólnie. Jeśli będzie obowiązywać taka paleta kolorów, wszystkie pozostałe kawiarnie będą musiały być w tych samych odcieniach. - próbował wysunąć jakieś racjonalne wnioski, na co tylko przewróciłam oczami, wznosząc je do najwyższego Boga.
- Cycuś... To znaczy, Teduś. Jesteś na przegranej pozycji. Amber się podoba, Jamesowi się podoba, mi się podoba, Zay... to znaczy, panu Malikowi się podoba...
Ted ułożył swoje usta w cienką, prostą linię.
- Pamiętaj, że teraz jesteśmy partnerami. Jeśli odejdę, razem ze mną zniknie twoja kawiarnia, więc z łaski swojej przestań traktować mnie jak gówno. - bąknęłam i ruszyłam, żeby wyminąć jego spiętą sylwetkę, ale zwinnym ruchem chwycił mnie za nadgarstek drażniąc małe rozcięcia na skórze. Skrzywiłam się z bólu i wyrwałam rękę z jego uścisku, a on stał zszokowany analizując moją reakcję.
- Wszystko w porządku?
- Tak. - wymamrotałam poprawiając bransoletki. Kurwa, wiedziałam. Mogłam założyć tylko bluzkę z długim rękawem.
- Okej. Cóż, przepraszam, że traktuję cię jak gówno. - rzucił cicho.
Wzięłam głęboki oddech i starałam się odpędzić od siebie myśli o tym z jaką łatwością na mojej skórze powstają nowe siniaki.
- Nie było tak źle, no nie? - uśmiechnęłam się od niego i zauważyłam jak kąciki jego ust lekko zadrgały, co nie znaczyło, że przestał być poirytowany.
Przewróciłam oczami, gdy otworzył usta, żeby się odezwać. Błagam, niech tylko znowu się nie uzewnętrznia bo z jego ust zazwyczaj wypływają tak gówniane rzeczy, jakby co najmniej miał ostre rozwolnienie.
- W takim razie zrobimy to po twojemu. Będziesz odpowiedzialna za zatrudnianie ludzi.
- Dlaczego ty nie możesz?
- Bo mieszkam w Bradford, Re.
Och.
- Racja.
- Dasz sobie z tym radę?
- Tak. - zgromiłam go wzrokiem.
- To dobrze. Teraz muszę iść. Umówiłem się ze znajomymi w...
- Nie obchodzi mnie to. - przerwałam mu, ciesząc się, że wreszcie mogę opuścić jego towarzystwo.
- Jeśli mam przestać traktować cię jak gówno, mogłabyś przynajmniej odpłacić się tym samym.
Zatrzymałam się spojrzałam na niego.
- Najpierw musiałbyś wyjąć głowę ze swojej dupy, Cycku. - uśmiechnęłam się żartobliwie, a on pokiwał głową wyraźnie rozbawiony. Wie, że żartuję. Nazywałam go tak jeszcze wtedy, kiedy się przyjaźniliśmy. Tylko teraz akurat tak jakby robię to w mniej przyjacielski sposób.
- Jak zwykle jędza.
- Uczyła się od najlepszych. - dodała zadowolona z siebie Amber, kiedy Ted ruszył w stronę drzwi - Gdzie jest Zayn?
Wzruszyłam ramionami.
- Nie wiem, ale wygrałyśmy! Ted będzie trzymał się naszego pomysłu. - zawołałam śpiewnie - Jednak ma serce!
- O, mój Boże! To świetna wiadomość, Re i wydaje mi się, że trzeba ją oblać! Pójdę tylko do samochodu po bąbelki.
- Okej. - usiadłam na skraju lady, ale momentalnie podskoczyłam, kiedy przed sobą zobaczyłam Zayna - Jezus! Przeraziłeś mnie. - przyłożyłam dłoń do mojej klatki piersiowej wyczuwając mocne bicie serca. Zayn chwycił moją dłoń z kamiennym wyrazem twarzy, ale dostrzegłam jego lekkie zdenerwowanie.
- Ładne bransoletki. - przechylił głowę w bok, przyglądając mi się podejrzliwie. Jeden z jego smukłych palców delikatnie badał fakturę moich niecodziennych ozdób, prawie odsłaniając małe rany na nadgarstku, jednak jego wzrok nadal skupiony był na mojej twarzy. Czułam się jakbym zaraz miała zemdleć.
- Dz..dzięki.
- Zazwyczaj nie nosisz biżuterii. - jego głos był niski i cichy, ale krążył gdzieś w pobliżu rozdrażnienia i złości.
- To wielki dzień. Pomyślałam, że przyda mi się jakaś odmiana.
Zmrużył oczy nadal mi się przyglądając.
- Nie kłam.
Cofnęłam dłoń, uwalniając ją z jego ręki, ale chwycił mnie za przedramię, unikając dotykania mojego nadgarstka.
- Puść. - szepnęłam lekko przestraszona.
- Wyglądają, aż tak źle, że musisz je przede mną ukrywać?
- Łatwo się kaleczę. To nie twoja wina!
- Nie takim tonem, Victoria.
- Jeszcze nic nie podpisałam. Daj mi nacieszyć się ostatnimi podrygami na wolności.
- Mam szampana! Zayn wróciłeś. - krzyknęła Amber, a ja poczułam ogromną ulgę i wdzięczność, że pojawiła się akurat w tym momencie. James wszedł zaraz za nią i wyglądał jakby był w swoim własnym świecie, czyli jak zwykle. - Dobrze, że zabrałam ze sobą cztery kieliszki. - uśmiechnęła się szeroko, a ja odetchnęłam swobodnie, gdy Zayn odwrócił się w jej stronę.
Sekundę później spojrzał na mnie ponad swoim ramieniem, a jego nozdrza rozszerzyły się, gdy głęboko zaciągnął się powietrzem przez nos.
- Ta rozmowa się jeszcze nie skończyła.
I on i ja dobrze wiedzieliśmy, że nie będzie żadnej kontynuacji tej rozmowy. Wszystko skończy się tym, że będę leżeć przez dwa dni w łóżku, płacząc nad tym jak obolała jest moja dupa.
Amber podeszła do nas kompletnie nieświadoma napięcia, które wytworzyło się w krótkim odstępie czasu od jej wyjścia i wręczyła nam kieliszki. James stał tuż za nią.
- Mogę? - zaoferował się Zayn.
- Jasne. - Amber wręczyła mu butelkę, a on od razu zerknął na etykietę.
- Jenkyn Place Rose, rocznik 2008. Niezły wybór. - uśmiechnął się i otworzył ją z charakterystycznym dźwiękiem. Z wielką gracją i delikatnością napełnił kieliszki musującym płynem o kolorze moreli, po czym odstawił resztę na blat.
- Dziękuję, Zayn. - Amber uśmiechnęła się unosząc w górę swój kieliszek - Za nas! - zawołała wesoło.
- Za nas! - powtórzył zadowolony James, podczas gdy ja i Zayn bąknęliśmy te słowa z taką werwą, jakbyśmy celebrowali czyjąś śmierć.
- Boże, dajcie spokój, zachowujecie się jak jacyś dzicy imprezowicze. - zażartowała Amber, decydując się wypić mojego szampana ze względu na to, że ja nawet nie umoczyłam w nim ust - Zayn wpadniesz do nas na parapetówkę w ten weekend?
- Parapetówkę? - zapytałam zdziwiona.
- No, robimy parapetówkę na weekendzie. - Amber posłała mi niewinny uśmiech.
- Och, okej, dzięki, że dałaś mi znać. - bąknęłam półgłosem.
- Z przyjemnością. - Zayn uśmiechnął się podstępnie i spojrzał na mnie, po czym dopił do końca swojego szampana. Głośno przełknęłam ślinę i czułam się, jakbym była w złym miejscu o złym czasie. Szukałam czegoś, czym mogłabym zająć rozedrgane palce, a pierwszym co znalazłam były moje bransoletki.
- Dodatkowo w przyszłą środę kończymy studia. Wreszcie! - Amber i James uśmiechnęli się szeroko.
- To znaczy, że nadchodzi okres nieokiełznanych imprez? - James zakołysał wymownie brwiami wyraźnie się z nami drocząc.
- Nie mam teraz ochoty na imprezowanie. Idę do łazienki. - odparłam i szybkim krokiem ruszyłam w stronę damskiej toalety. Gdy tylko weszłam do środka opłukałam wodą twarz, jakby to miało mi pomóc oczyścić myśli. W ogóle nie umiem odczytywać emocji Zayna, kiedy w pobliżu są jacyś ludzie. Zawsze jest wtedy tak uparcie obojętny i to, że nie umiem zgadnąć o czym myśli doprowadza mnie do szału! Przynajmniej wtedy, gdy jesteśmy sami porywa się na minimalne okazywanie emocji.
Po tym jak sobie ulżyłam i wyobraziłam kilka scenariuszy, które wcale nie muszą skończyć się dla mnie źle, postanowiłam dołączyć do towarzystwa. Gdy z powrotem weszłam do głównej sali zastałam Zayna samego. Opierał się właśnie o ladę. Tylko on. Nigdzie nie było ani Amber, ani Jamesa. Sam Zayn. Och, cudnie. Ja to mam szczęście.
- Gdzie się wszyscy podziali? - zapytałam cicho. Jego milczenie zagłuszały tylko moje kroki. Zayn wyprostował się w końcu i wsunął swoją komórkę do wewnętrznej kieszeni w marynarce. Przeczesał palcami włosy, cały czas przy tym analizując mój wyraz twarzy.
- Wyszli.
- W takim razie, przypuszczam, że to ty zawieziesz mnie do domu? - zapytałam zakładając swoją kurtkę.
- Nie, Victoria. Wrócisz pieszo. - przewrócił oczami, na co momentalnie posłałam mu piorunujące spojrzenie - Chodź. - wyciągnął swoją dłoń w moją stronę.
Czasami zastanawiam się, czy te jego sarkastyczne komentarze są prawdziwe. Niepewnie chwyciłam go za rękę, a gdy splótł nasze palce, od razu poczułam przyjemne ciarki tuż pod skórą. Wyszedł z kawiarni i ruszył w stronę czarnego Bentleya. Och, tęskniłam trochę za tym autem. Przez chwilę czekałam nawet, aż Zayn zdejmie moje bransoletki, ale tego nie zrobił. No i kurwa, wielkie dzięki za to.
Mark wyskoczył zza kierownicy, zwinnym ruchem otwierając przede mną tylne drzwi i obdarzając mnie ciepłym uśmiechem.
- Dzień dobry, Re.
Och, nazwał mnie Re?!
- Cześć, Mark. Pamiętałeś? - odpowiedziałam uśmiechem, na co wzruszył ramionami, ale szybko się zreflektował, gdy zdał sobie sprawę, że jego zachowanie chyba nieco odbiega od tego codziennego.
- Mark. - przywitał go dość ostrym tonem Zayn.
- Proszę pana.
Zayn z wielką gracją zajął miejsce tuż obok mnie, ale nie zdecydował się na mnie spojrzeć. Naprawdę nie wiedziałam, czego mogę się jeszcze po nim spodziewać.
- Więc, kończysz szkołę? - uniósł brew.
Och. Odetchnęłam lekko i skinęłam głową.
- No. Tak się złożyło. - uśmiechnęłam się nieśmiało, a on chwycił mnie za dłoń i przeniósł ją na swoje kolano. Kciukiem powoli gładził mnie po knykciach, po czym uniósł moją rękę do swoich ust i delikatnie cmoknął jej zewnętrzną stronę, powodując, że bransoletki zsunęły się nieco z mojego nadgarstka. Mój poziom stresu momentalnie się zwiększył i niepewnie poprawiłam swoją pozycję siedzącą.
- Gratulacje, panno Greene.
- Dziękuję.
- A teraz pokaż mi te swoje nadgarstki. - pewniej oplótł moją dłoń swoimi palcami, po czym bardzo powoli i ostrożnie zaczął zsuwać każdą pojedynczą bransoletkę. Z przerażeniem patrzyłam jak jedna po drugiej opada na ciemną podłogę samochodu.
Jezu, mógł je przynajmniej porozpinać.
Zastygł w miejscu, gdy pozbył się już wszystkich ozdób z mojej ręki, po czym powolnym i łagodnym ruchem przejechał kciukiem po kości nadgarstka, która była najbardziej poraniona.
- Jak mocno ciągnęłaś. - wyszeptał w końcu, a słowa te skierowane były bardziej do niego samego, niż do mnie. Właściwie, chyba w ogóle nie mówił do mnie. Z trudem przełknęłam ślinę, gdy podniósł na mnie wzrok. Był zmartwiony i skonsternowany.
- Nie jest tak źle. - prychnęłam nieśmiało. Próbowałam cofnąć swoją dłoń z jego uścisku, ale nie chciał mnie puścić.
- Nie jest tak źle? Victoria, nikt nie kaleczy się aż tak bardzo od kajdanek.
Zaczerwieniłam się i przeniosłam swoją uwagę na Marka siedzącego za kierownicą. Boże, on to wszystko słyszy.
- Mówiłam już, że łatwo robią mi się siniaki. - wymamrotałam półgłosem.
- Nie przejmuj się Markiem. Były zapięte za ciasno?
- Nie.
- Bolało cię?
Milczałam próbując znaleźć odpowiedź.
- Re! - ponaglił Zayn.
- Nie wiem. Nie myślałam wtedy. Nic nie czułam.
- Jezus, nie myślała... - powtórzył cicho głosem pełnym niedowierzania - Nie mogę zostawiać na tobie żadnych śladów, Victoria. To część kontraktu. Musisz nauczyć się nie ruszać.
- Próbuję! Okej?! - fuknęłam poirytowana i wreszcie wyszarpnęłam dłoń z jego palców - Nie zamierzam w najbliższym czasie lecieć do pierwszego lepszego sądu z tym, że lekko mnie zarysowałeś, jeśli o to ci chodzi. - wymamrotałam półgłosem.
- Nie to miałem na myśli. Z kontraktem, czy bez nie chcę zrobić ci krzywdy. - dokończył szeptem.
- Nie robisz mi krzywdy, Zayn. - przynajmniej na razie. Nasza rozmowa została przerwana, kiedy zdaliśmy sobie sprawę, że auto zwolniło i chwilę później znaleźliśmy się na parkingu podziemnym. Zayn wysiadł jako pierwszy i nawet nie próbowałam otwierać swoich drzwi, bo i tak wiedziałam, że są zablokowane. Chwilę później otworzył je przede mną i asekuracyjnie podał rękę nieskoordynowanej ruchowo.
- Dziękuję. - rzuciłam cicho chwytając jego dłoń.
Z lekkim rozbawieniem na twarzy Zayn ruszył w stronę wind. Co chwilę swoim kciukiem gładził knykcie moich palców rozsyłając tym samym znajome iskry po moim ciele. Gdy drzwi windy zasunęły się, Zayn wprowadził odpowiedni kod, a ja czekałam tylko na to, aż jego wędrujące usta spoczną na moich. Jego dotyk magnetyzował pożądanie budujące w dole mojego brzucha. Przygryzłam dolną wargę, a uścisk jego dłoni wokół mojej nieco się zacieśnił.
- Chociaż raz staram się zachować przyzwoitość, Victoria, a ty nie bardzo mi w tym pomagasz. Do tego ta twoja cholerna warga... - jego głos był głęboki i lekko ochrypły. Był tak blisko tego pełnego namiętności Zayna, którego z całych sił pragnęłam.
Uśmiechnęłam się pod nosem i wyraźnie się odprężyłam.
- Przepraszam, proszę pana.
Chwycił mnie za podbródek zmuszając, żebym na niego spojrzała. Ach, no i jest.
- Wydaje mi się, że powinniśmy jeszcze raz przedyskutować kontrakt, nie sądzisz?
- Tak, proszę pana.
Zayn uśmiechnął się szeroko uwydatniając te swoje idealne kości policzkowe i białe zęby, a jego oczy rozbłysnęły przyjemnym blaskiem.
- Lubię tę stronę twojej osobowości. - szepnął i puścił moją dłoń odsuwając się ode mnie na krok - Zobaczymy jak długo się utrzyma. - co? Drzwi windy rozsunęły się, a on gestem ręki wskazał, żebym wyszła na zewnątrz - Możemy? - uniósł brwi czekając na mój ruch. Spodziewałam się, że chwyci mnie za rękę, ale tego nie zrobił, co było do niego dość niepodobne. Okej, chyba już wiem w co próbuje pogrywać.
- Tak, proszę pana. - uśmiechnęłam się, a on pchnął ciężką mahoniową powłokę oddzielającą nas od jego przestronnego apartamentu. Boże, uwielbiam to miejsce. Jestem prawie pewna, że zmieściłby się tu cały mój dom.
Westchnęłam pod nosem i zerknęłam w stronę kuchni. Jeśli chce, żebym była jego partnerką seksualną, to właśnie tak powinnam się zachowywać, no nie?
- Życzy sobie pan może lampkę wina? - zapytałam Zayna wzrok uparcie wbijając w ziemię, a ręce splotłam za plecami, dokładnie tak jak zapisane było w kontrakcie.
- Poproszę. Wypiję wszystko, cokolwiek pani poda. - odparł formalnie, ale w jego głosie usłyszałam nutkę uwodzicielskiego tonu.
Powoli odwróciłam się w stronę dużej kuchni, w której tak pragnęłam coś ugotować, po drodze zdejmując swoją kurtkę i przewieszając ją przez oparcie kanapy. Część gastronomiczna była wspaniale urządzona i wyposażona, poza tym było tam tak klinicznie czysto, że prawdopodobnie mogłabym jeść z podłogi.
Schyliłam się, by sięgnąć do szafki z winami i wyciągnęłam jedyne, którego markę znałam, Chardonnay. Usłyszałam kroki na mahoniowej posadzce i domyśliłam się, że to Zayn. Odłożyłam butelkę na blat i podniosłam wzrok, starając przypomnieć sobie gdzie Zayn trzyma kieliszki.
- Trzecia szafka po lewej od stojaka z winami. - rzucił półgłosem stojąc za mną i wykazując się tą niezrozumiałą przeze mnie umiejętnością, odczytywania moich myśli. Uśmiechnęłam się leniwie i sięgnęłam po dwa krystalicznie czyste lampki, po czym napełniłam je winem i przesunęłam po blacie w jego stronę. Jeden egzemplarz kontraktu leżał obok niego, natomiast drugi znajdował się dokładnie przed nim.
- Dziękuję. - upił łyk ze swojego kieliszka, po czym odsunął przede mną stołek barowy - Usiądź.
Podeszłam bliżej, głośno przełykając ślinę i niepewnie siadając obok Zayna. Serce podeszło mi do gardła, gdy mój wzrok spoczął na oficjalnym kontrakcie. Jasna cholera. To jest prawdziwe. To się kurwa na serio dzieje.
- Spójrz na mnie. - momentalnie go posłuchałam, przenosząc na niego szeroko otwarte oczy - Oddychaj. - szepnął uspokajając moje rozbiegane myśli. Jak on to robi? - Nie musisz podpisywać już w tej chwili. Wyglądasz jakbyś nadal się wahała.
Od razu zmarszczyłam brwi. Teraz jak się tak nad tym zastanawiam, to Zayn wyglądał dość spokojnie jak na kogoś, kto nie może wytrzymać bez seksu dwa dni. Ostatni raz robiliśmy to trzy dni temu. Zazwyczaj wkurwiony jest już na drugi dzień, więc jak to możliwe, że teraz jest w takim dobrym humorze? A może tylko stara się być delikatny, żeby zachęcić mnie do podpisania. Ugh! Nie mam pojęcia. Jest taki pogmatwany.
- Nadal możemy go jeszcze przedyskutować? - zapytałam niepewnie.
- Oczywiście. Co chciałabyś wiedzieć?
Przygryzłam wargę odwracając od niego wzrok i skupiłam się na wydrukowanych kartkach leżących przede mną.
- Przestań przygryzać tę wargę, Victoria. - odezwał się łagodnie. Zbyt łagodnie!
- Przepraszam. - bąknęłam jeszcze raz czytając wszystkie dziwaczne zasady, warunki podstawowe, popieprzone rzeczy dotyczące mojej waginy, seksualności, minet i robienia lodów.
- Masz. - podał mi kieliszek wypełniony winem, który z wdzięcznością przyjęłam. Łyk napoju nieco rozchmurzył moje myśli i odważyłam się wreszcie odezwać.
- Czego ode mnie oczekujesz?
- Posłuszeństwa. Dyscypliny.
- Doświadczenia? - zapytałam.
Uśmiechnął się lekko.
- Nie, Victoria. Jeśli będzie mi to potrzebne, mogę cię wytrenować do zaspokajania mnie w zamian zaspokajając ciebie.
- Ale wygląda na to, że to ty jesteś tutaj od całego tego zaspokajania. - zaczerwieniłam się, a on bardzo powoli oblizał swoje usta. Te cholerne, rozpraszające mnie usta, które tyle razy sprawnie poruszały się na mojej skórze. Złączyłam swoje uda, gdy moje ciało zaczęło reagować na niego w sposób, na który nie byłam aktualnie przygotowana.
- Och, z pewnością źle to postrzegasz. Zapominasz jaka jesteś ciasna. - zaczęłam wiercić się niekomfortowo na swoim stołku, a on uśmiechnął się pod nosem.
- Cóż, przechodząc dalej. - bąknęłam nieśmiało, gdy pociągał łyk ze swojego kieliszka. Jego jabłko Adama poruszyło się powoli, kiedy przełknął wino. Widoczna żyłka na jego szyi wyglądała jakby specjalnie starała się odwrócić moją uwagę. Potrząsnęłam głową wyrywając się z zamyślenia. Co się ze mną dzieje?
- Chodziło mi o to, czego dokładnie ode mnie oczekujesz. Z detalami. - zapytałam próbując podjąć inną taktykę, która zajmie czymś moje myśli, bo aktualnie rozważałam tylko nad tym, żeby się tam rozebrać i pozwolić mu wziąć mnie na kuchennym blacie. Nie, serio. Czy ze mną jest coś nie tak?
- Przestaniesz przygryzać tę wargę? - wymamrotał - Oczekuję, że będziesz siedzieć cicho, słuchać co do ciebie mówię i robić to, co ci każę. Nie chcę żebyś mnie dotykała, patrzyła na mnie, albo nawet mówiła do mnie, bez mojego wyraźnego pozwolenia.
Z trudem przełknęłam ślinę. Czyli jednym słowem, mam być jego służącą?
- Pozwól mi więc powtórzyć wszystkie zasady, żebym je podsumowała i zapamiętała. Nie mogę spać z tobą w jednym łóżku. Nie mogę patrzeć ci w oczy. Muszę być posłuszna twoim wszelkim poleceniom, które mi wydasz i nie mogę na nie odpowiadać. Nie mogę cię dotykać. Nie mogę z tobą rozmawiać i muszę zachowywać się z należytym szacunkiem, kiedy jestem w twoim towarzystwie. Och, no i potem jest styl ubierania i trener osobisty. W zasadzie decydujesz o wszy...
- Dokładnie tak.
- I to tylko dlatego, że lubisz kontrolę, którą dają ci te wszystkie rzeczy. To sprawia, że czujesz się jakbyś miał nad wszystkim władzę? - zapytałam lekko mrużąc swoje oczy.
- Tak.
- Czy ktoś kiedykolwiek zakwestionował twój kontrakt?
- Nie. Te z którymi go konsultowałem, zgodziły się z wielką chęcią. Wiedziały już na co się piszą.
- Czekaj, czyli nie tylko ty podpisujesz tego typu umowy?
- Zdziwiłabyś jak się wielu.
- Już się dziwie. - odparłam gorzko. Cholera! - Jest jeszcze coś o czym powinnam wiedzieć?
- Pokój seksu. - Zayn uśmiechnął się pod nosem, a jego oczy rozbłysnęły ognistym pożądaniem.
- Pokój seksu.  - powtórzyłam powoli.
- Twój pokój.
- Mój pokój? - zapytałam.
- Twój pokój. - skinął głową - Są pewne zasady, chciałabyś je poznać?
- Jasne. - odpowiedziałam niewesołym tonem.
- Twój pokój jest moim pokojem. To miejsce, gdzie będę sprawował nad tobą całkowitą kontrolę. Jeśli zdobędziesz się na jakikolwiek sprzeciw, albo nieposłuszeństwo, choćby w formie słownej, ukarzę cię w mgnieniu oka.
Przełknęłam swoją dumę, kręcąc się niekomfortowo na wysokim krzesełku.
- Jest jakiś powód tego, że nie chcesz być dotykany? - zapytałam w końcu, zmagając się przez chwilę z tym, by odzyskać swój głos. Dla mojego własnego dobra, zmiana tematu była chyba najlepszą rzeczą, jaką mogłam zrobić.
- Nie. - zamilkł na moment, marszcząc czoło i chyba dopiero wtedy zaczął zastanawiać się nad odpowiedzią - Nie chodzi o to, że tego nienawidzę. To po prostu zmniejsza ryzyko powstania jakiejś intymności między nami. Jestem pewien, że już ci o tym wspominałem. Nie chcę mieć nic wspólnego z całym tym miłosnym gównem.
Ałć. Kurewsko zabolało.
- Okej. - spuściłam wzrok i nerwowo zaczęłam bawić się palcami, próbując w międzyczasie znaleźć jakieś kolejne pytanie, która mogłabym zadać, albo chociaż cokolwiek, żeby się odezwać. Byłam trochę zdesperowana. Im dłużej rozmawialiśmy o tym kontrakcie, tym bardziej chciałam stamtąd wyjść i wrócić do swojego, jak je wcześniej nazywałam, normalnego życia.
- Wiem, że to dużo do przyjęcia, ale to może się nam udać. Mówiłem już kilka razy, że możemy zacząć powoli. Mogę sprawić, że polubisz mój styl życia.
- Ale co ja będę miała z tego wszystkiego? - zapytałam, a on przygryzł dolną wargę.
- To? - odpowiedział wskazując na wnętrze apartamentu - Mnie? - lekko wzruszył ramionami i wyglądał jakby zmagał się z poczuciem winy z wniosku do którego sam doszedł.
- Ciebie i te wszystkie luksusy? - ponowiłam swoje pytanie.
Skinął głową, ale mimo to wyglądał jakby nie był do końca usatysfakcjonowany swoją odpowiedzią.
- Wiem, że to niewiele, al....
- Niewiele? - fuknęłam - Zayn, prawdopodobnie stać cię na wykupienie całego świata i mówisz, że to niewiele?
- To chyba lekka przesada, nie uważasz?
- Powiedziałabym raczej, że niedopowiedzenie.
- Nazywaj to jak chcesz, Victoria. - odparł, a ja dopiłam resztę swojego wina.
- Więc... Jeśli tego nie podpiszę to my i ogólnie to wszystko będzie po prostu skończone?
- Tak. - jego głos był cichy, ale nie mogłam nic odczytać z jego kamiennego wyrazu twarzy.
- Nie będziemy się nawet kolegować?
Pokręcił przeczącą głową.
- Znajomymi od seksu też nie będziemy?
Znowu pokręcił głową.
- Żadnego "cześć", kiedy miniemy się na ulicy?
- Victoria. - mruknął patrząc na mnie, jakbym podsuwała mu jakieś niedorzeczne pomysły.
- A co z Emmą?
Jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki jego humor momentalnie się zmienił z obojętnego na całkowicie poirytowany. Czemu się tak zachowuje, kiedy tylko o niej wspomnę?
- Co z nią? - zapytał, a jego nozdrza od razu się rozszerzyły.
- Mieliście romans, ale nadal się przyjaźnicie?
- To co innego.
- Jak to? - skonsternowana przechyliłam głowę w bok.
- Bo to jest Emma! - warknął gromiąc mnie chłodnym wzrokiem, który od razu zaowocował szpileczkami ciarek wbijających się w moją skórę.
- P..przepraszam. - bąknęłam cicho, spuszczając głowę. Zawładnęło mną poczucie winy.
Zayn pokręcił głową i przeczesał palcami swoje włosy, po czym wstał i wyszedł z kuchni. Och, okej. Posiedzę tutaj i się wyluzuję, sama. Podparłam się łokciami o blat i zatopiłam twarz w dłoniach. Boże, jestem taka głupia! Zawsze muszę coś wypalić o tej babie, no mogłabym się powstrzymać chociaż raz! Gdyby tylko powiedział mi całą prawdę, więcej bym go tym nie męczyła.
Jeśli ktoś oczekuje ode mnie szczerości i prawdy, to chyba mogłabym się spodziewać w zamian tego samego. Kurwa! Zawsze zachowuje się jakoś podejrzanie, kiedy tylko wspomnę jej imię. Jego opiekuńczość względem niej zaczyna mnie już przyprawiać o mdłości. Jedyne co chcę wiedzieć, to dlaczego? To z powodu Taylora? Przecież to nie tak, jakbym była jego damską wersją? Mimo to, też bym sprała ją na kwaśne jabłko, gdyby miała romans z kimś o osiemnaście lat młodszym niż ja. Przeszedł mnie dreszcz. Obleśna baba. Nigdy nie będę w stanie tego pojąć.
Minęło dziesięć minut, a on nadal nie wracał. Siedziałam w kuchni rozmyślając o tym babsztylu, kontrakcie i oczekiwaniach, które wysunął względem mnie Zayn. Może powinnam po prostu wyjść, bo to bezczynne siedzenie w niczym mi nie pomaga. Wstałam i podeszłam do kanapy po swoją kurtkę, zostałam jednak zatrzymana w pół kroku. Przez Zayna. Przewróciłam oczami poirytowana i odwróciłam się na pięcie, żeby na niego spojrzeć.
- Gdzie idziesz? - rzucił zdenerwowany.
- Do domu.
- Nie.
- Tak.
- Nie rób tego. - popatrzył na mnie nieznoszącym sprzeciwu wzrokiem.
- To co chcesz żebym zrobiła?! Bo aktualnie bardziej wolę siedzieć u siebie w domu z Amber i Jamesem, niż spędzać czas z tobą.
Zmarszczka między jego brwiami pogłębiła się, a on wyglądał na zgoła urażonego. To nie było konieczne, Re! Przygryzłam dolną wargę.
- Jeśli chcesz, żebym potraktował cię jak partnerkę seksualną, nie zawaham się ani chwili. - ostrzegł niskim głosem.
- Spróbuj. - prychnęłam w odpowiedzi a jego tęczówki zasnuły się w najgłębszym odcieniem czerni.
Gwałtownym ruchem wplótł swoje palce w moje włosy i pociągnął za nie z ogromną siłą w efekcie czego moje ciało zostało momentalnie przyciągnięte do jego. Bardzo powoli ułożył moją głowę na swoim ramieniu, cały czas pewnie ciągnąc mnie za włosy. Moje plecy płasko przylegały do jego twardego torsu, gdy palcem wskazującym przejeżdżał wzdłuż linii mojej szczęki.
- Nie wiesz o co prosisz, Victoria. - wyszeptał tonem przepełnionym złością i gniewem, a jego gorący oddech oplótł skórę mojej szyi. Niemal poczułam jak część moich włosów wypada, kiedy je, kurwa, wreszcie puścił!
- Pokaż na co cię stać. - rzuciłam półgłosem i poczułam jak uśmiecha się przy mojej skórze.
- Bardzo dobrze w takim razie. Ile razy chcesz zostać ukarana? - jego głos był aksamitnie miękki i łagodny, ale doskonale wiedziałam, że jest maksymalnie wkurwiony. Jakakolwiek groźba kryjąca się za jego złością, dodatkowo wzniecana była jego naturalną zdolnością łatwego irytowania się wszystkim czym możliwe. - Zobaczymy jak wiele będziesz w stanie wytrzymać. Jestem pewny, że będziemy się dobrze bawić.
Kurwa mać! Wściekły Zayn i seks? Nie mam zielonego pojęcia jak ja sobie z tym poradzę.

________________________________________________________

Jak Wam się podobał pierwszy rozdział? :D Po kilku poprzednich komentarzach doszłam do wniosku, że część z Was po przeczytaniu prologu sądzi, że w opowiadaniu nastąpiła jakaś przepaść czasowa, która przenosi nas w o wiele dalsze zdarzenia. Otóż nie, to był tylko prolog, nie pierwszy rozdział, co za tym idzie  w prologu została przedstawiona scena z dalszej części fanfica.
Jak pewnie również zdążyliście zauważyć zmieniłam odrobinę wygląd bloga i ogromne podziękowania należą się @SzakalakaaBum, która podsunęłam mi to cudne zdjęcie Zayna. :)
Kolejny rozdział pojawi się za 3,4 dni, jeszcze nie wiem dokładnie. Muszę rozpracować jakiś system dodawania rozdziałów na Chills :P
PS. zaktualizowałam FAQ na moim tumblrze, jak coś zajrzyjcie TU i może znajdziecie niektóre odpowiedzi na swoje pytania :)
Och, na moim twitterze będziecie mogli spodziewać się co jakiś czas zwiastunów kolejnych rozdziałów, żeby podgrzać emocje :)

Żarcik jest tak suchy, że ło ho ho, ale to dobrze bo przy kolejnym rozdziale będziecie takie mokre, że w Polsce wystąpi zagrożenie powodziowe więc przeczytajcie se go jeszcze zanim będziecie czytać kolejny rozdział w formie wału przeciwpowodziowego, lolz co ja właściwie napisałam?!

-Dlaczego zboczeniec przeszedł przez drogę?







-Bo jego penis utknął w dupie kury.

Taki dżołk, wybaczcie, sama się go wstydzę.