Rozdział 14: "Rozdanie dyplomów"

Czułam się, jakbym po raz drugi kończyła liceum. Rektor przynudzał coś o świetnych perspektywach na przyszłość po ukończeniu tak renomowanego uniwersytetu, wymieniając przy tym nazwiska absolwentów, którzy stali się grubymi rybami w biznesie, a mnie nie mogło to interesować już mniej. W końcu to jednak koniec studiów, wielka sprawa, kolejny rozdział za mną. Byłam ubrana w swoją ciemno-bordową togę i gotowa do odebrania dyplomu. Amber się spóźniała, a James siedział z moim ojcem i Adamem dwa rzędy za mną. A Zayn? Nie miałam pojęcia gdzie jest, pewnie z nią. Aż ciśnienie mi się podniosło, gdy przypomniałam sobie to, co zobaczyłam w tamtej restauracji. Ze wszystkich możliwych miejsc musieli pójść akurat tam? Byłam na niego wkurzona i nie chodziło mi tylko o tą randeczkę w knajpie, ale generalnie o wszystko co miało związek z tą babą. Im bardziej staram się ignorować tę sytuację, tym intensywniej nad nią myślę. Wydaje mi się, że Zayn chociaż raz powinien postawić się na moim miejscu.
Z zamyślenia wyrwała mnie wrzawa i aplauz, po chwili dołączyłam do bijących brawo, ale nadal nie myślami byłam gdzieś daleko. Już nawet nie cieszyło mnie to, że kończę szkołę.
- Mam wielką przyjemność przedstawić wam jednego z najhojniejszych dobroczyńców naszego uniwersytetu. Proszę, przywitajcie pana Taylora Kylesa. - Rektor uścisnął dłoń Taylora a z widowni rozległy się oklaski. Taylor wspiął się na katedrę i zaczął rozglądać się na boki skanując publikę lekko przymrużonymi oczyma. Jego bystrość przypominała mi Zayna. Był równie wysoki i jego mowa ciała dawała jasno do zrozumienia, że w jego obecności trzeba się trzymać na baczność. Wyglądał na pewnego siebie i onieśmielającego. Po krótkiej ciszy odezwał się miękkim, ostrożnie wyważonym i fascynującym tonem.
Kiedy tylko zaczął mówić uświadomiłam sobie co znaczy jego imię i nazwisko. Taylor Kyles. Skąd ja go znam? Może już kiedyś gdzieś go spotkałam. Kim on, do cholery, jest? Wtedy uderzyła mnie rzeczywistość. Wszyscy zaczęli klaskać, a on z wielką gracją zajął swoje miejsce pomiędzy rektorem i dwoma innymi profesorami. Ten Taylor Kyles, darczyńca na rzecz naszego uniwersytetu nie był jedynie mężem Emmy. Był również jednym z partnerów biznesowych mojego Taty. Cholera jasna. Wiedziałam, że skądś znam to nazwisko.
Vice dyrektor uniwersytetu wstał wreszcie i rozpoczął długi proces wręczania dyplomów. Wszystkich studentów było około trzystu, więc swoje nazwisko usłyszałam dopiero po ponad godzinie. Uważając na to, żebym nie potknęła się o swoją togę ruszyłam w stronę katedry i podeszłam do Taylora. Przypatrywał mi się z góry, jego wzrok był ciepły i przyjacielski, ale widziałam, że wyraźnie jest nad czymś zamyślony.
- Gratulacje, panno Victorio Greene - powiedział ściskając moją dłoń. - Mam nadzieję, że wszystko w porządku - dodał. Nie wydawało mi się, żeby umyślnie chciał mnie wystraszyć, ale cóż, przestraszyłam się.  Wręczył mi moje świadectwo z ciepłym uśmiechem i nieco zmieniłam swoją opinię na jego temat. Powoli zeszłam z podwyższenia i ruszyłam na swoje miejsce. Ceremonia trwała jeszcze jakiś czas, dopóki wszyscy nie otrzymali swoich dyplomów. Po kilku ostatnich, dość długich, przemówieniach rektor w końcu sprowadził całą kadrę z mównicy co spotkało się z wielką wrzawą na widowni, której prym wiódł sam Taylor. Musiał cieszyć się, że nareszcie dobrnęliśmy do końca ceremonii. Trzy godziny siedzenia pośród tych wszystkich ludzi i wreszcie mogłam stamtąd wyjść jako absolwentka.
Wzięłam głęboki oddech i wstałam czekając aż reszta studentów siedzących obok opuści swoje miejsca umożliwiając mi tym samym wyjście. James już czekał na mnie przy końcu rzędu z wielkim uśmiechem na twarzy i nie mogłam się powstrzymać od odpowiedzenia mu tym samym.
- Gratulacje, Mała! - Uśmiechnął się szeroko, a ja zarzuciłam swoje ręce na jego szyję, by go przytulić. James zaplótł swoje ramiona wokół mojej talii i unosząc mnie w górę zakręcił się kilka razy w miejscu. Zachichotałam pod nosem i odepchnęłam go żartobliwie.
- Dzięki, że przyszedłeś. - Uśmiechnęłam się.
- Chwilę temu widziałem Amber. Jest teraz z Adamem i twoim Tatą.
- Nawet jej tu nie było!
- Była.
Och.
- Nie widziałam, żeby odbierała swój dyplom.
- Ja też nie, ale jest tu.
- Re! - Odwróciłam się na pięcie i zobaczyłam Amber, Jess i Ruby.
- O, Boże! Cześć! - Zawołałam głośno, by przekrzyczeć otaczających nas ludzi i mocno przytuliłam Ruby i Jess.
- Co wy tu robicie?! - Zapytałam.
- Amber i James zebrali nas w drodze tutaj, więc jesteśmy - odpowiedziała Ruby.
- Przecież miałaś zamknąć Java Hut.
Amber uśmiechnęła się wielce z siebie zadowolona.
- Zamknęłam. James mi w końcu pomógł, a kiedy tu jechaliśmy zobaczyliśmy że dziewczyny wracają do domu, więc zabraliśmy je ze sobą. Wygląda na to, że oficjalnie skończyłyśmy szkołę! - Pisnęła, a ja aż podskoczyłam z podekscytowania.
- Rocznik 2012. - Uśmiechnęłam się szeroko. Poczułam jak ktoś lekko klepie mnie po ramieniu, a gdy się odwróciłam okazało się, że to jeden z vice dyrektorów.
- Panno Greene?
- Tak, panie dyrektorze.
- Pan Kyles chciałby zamienić z panią słówko. Ma pani chwilę?
O, cholera.
Popatrzyłam na Amber, a potem na Ruby, która gestem ręki wskazała, że mogę iść.
- Um.. Oczywiście.
- Zobaczymy się na zewnątrz, przed głównym wejściem - odezwał się James.
- Dobrze więc, moje gratulacje, panno Coventry. Panie Blackwood, miło pana znowu widzieć. Victorio, za mną, proszę. - Smutno skinęłam głową do czwórki moich przyjaciół i ruszyłam za vice dyrektorem, który zaprowadził mnie na zaplecze sceny. Pan Kyles stał otoczony grupką reszty rektorów i profesorów wysłuchując pewnie ich komplementów. Kiedy znalazłam się bliżej, jego błękitne tęczówki momentalnie skupiły się na mnie, po czym wrócił wzrokiem na swoje towarzystwo.
- Panowie mi wybaczą - odezwał się mrukliwym tonem. I ot tak, jak dzięki pojedynczemu pstryknięciu palcami pomieszczenie całkiem opustoszało. Efektowne.
Z trudem przełknęłam ślinę i stanęłam na przeciwko mężczyzny, który ożenił się z wariatką. Wyglądał dość młodo jak na kogoś, kto ma około czterdziestu lat. Naprawdę młodo, właściwie. Ośmielę się powiedzieć nawet, że wyglądał jakby dopiero co skończył trzydziestkę. Jego włosy miały odcień brązu, ale przy dobrym oświetleniu mogłyby być pomylone z ciemnym blondem. Miał jasno-niebieskie oczy. Kiedyś musiał być szalenie przystojny i mieć powodzenie u kobiet, jaka szkoda, że trafił na Emmę.
- Chciał się pan ze mną widzieć, panie Kyles? - Odezwałam się najsłodszym tonem, jaki udało mi się wyiskać.
- Tak, Victorio. Proszę, mów mi po prostu Taylor. I jak się domyślam, nadal wolisz, żeby zwracać się do ciebie Re?
Skinęłam głową.
- Tak. - Wydawał się bardzo miły, jak na razie. Kiedy ja widziałam go po raz ostatni? Musiałam być mała, bo niezbyt dobrze go pamiętam.
- Wiele o tobie ostatnio słyszałem, a twoje artykuły w gazecie studenckiej, te z zeszłego roku, odbiły się szerokim echem w moim środowisku. Masz naturalny talent do dziennikarstwa, to niezwykłe. I nie miej mi za złe, ale naprawdę urosłaś. Nie jesteś już małą dziewczynką.
- Dziękuję. - Uśmiechnęłam się blado. - Z pewnością już nią jestem.
- Szukam młodych redaktorów, a twój styl pisania naprawdę przykuł moją uwagę. Twój ojciec musi być bardzo dumny z twoich osiągnięć i tego, co jeszcze cię czeka.
Co?
- Naprawdę? - Uśmiechnęłam się w lekkim szoku. - Mój ojciec nigdy nie pochwalał moich wyborów dotyczących dziennikarstwa.
- Oczywiście, Re. Twój ojciec jest strasznie upartym mężczyzną, jeśli miałbym oceniać. - To jedyna rzecz, która łączy mnie z moim Tatą. - Bardzo chciałbym żebyś zasiliła moje kadry. Masz tu moją wizytówkę, jeśli byłabyś zainteresowana głębszym poruszeniem tematu. - Och, wizytówka. Jakież to oklepane. Zwinnym ruchem dobył biały prostokącik z wewnętrznej kieszeni swojej marynarki i wyciągnął go w moją stronę, ale momentalnie wydał mi się bardziej spięty niż jeszcze dwie sekundy temu.  Zrobiłam krok w jego stronę sięgając po wizytówkę, ale ubiegł mnie ktoś inny.
- Zayn - odezwał się Taylor głosem surowym i nieprzyjemnie onieśmielającym. Spojrzałam ponad swoim ramieniem i dostrzegłam Zayna trzymającego papierowy prostokąt między swoimi palcami.
- Nie jest zainteresowana. - Zayn przedarł wizytówkę na pół, a ja popatrzyłam na niego z szeroko otwartą buzią.
Co?!
- Zay..
Zayn potrząsnął głową uciszając mnie. Taylor z kolei, wyglądał na zdziwionego tym, że posłuchałam. Może wiedział jaka nieposłuszna jestem z natury. Ale skąd on mógł to wiedzieć, skoro ja go nawet nie pamiętam?
- Nie byłbym tego taki pewien, Zayn. Wybacz mi moją ciekawość, ale mógłbym wiedzieć z jakiegoż to powodu interesują cię jej decyzje?
Zayn popatrzył na mnie z góry. Jego wyraz twarzy był ciepły, ale krył w sobie nutę obrońcy.
- Victoria jest moją dziewczyną.
Taylor uniósł swoje brwi i przeniósł na mnie wzrok.
- Naprawdę? Jaki zbieg okoliczności. - Uśmiechnął się, ale to nawet nie tknęło jego tęczówek. - To tylko polepsza sprawę, wyświadczam Re przysługę. Wiem jak bardzo chciała zostać dziennikarką od dnia, kiedy tylko nauczyła się trzymać długopis. Ale skąd możesz o tym wiedzieć, jesteście z Emmą tacy sami. Egoistyczni.
- Nie chcę, żeby dla ciebie pracowała, Taylor - odpowiedział surowo Zayn.
- Myślisz, więc, że praca dla ciebie byłaby najlepszym rozwiązaniem? Oboje wiemy, że zasięg twoich interesów jest dość szeroki, ale ona się tam nie nadaje. Dziennikarstwo jest dalekie od jakiejkolwiek formy biznesu, którego jesteś właścicielem. Chcę jej tylko pomóc. Nigdy nie miałem zamiaru mieć z tobą nic do czynienia, bo sprowadzasz tylko kłopoty, ale Re ma talent, który powinien zostać dostrzeżony.
- Nie chcę, żebyś miał coś wspólnego z Victorią - odpowiedział finalnym tonem Zayn. Chwycił mnie za dłoń upuszczając podartą wizytówkę i odwrócił się na pięcie. Spojrzałam ponad swoim ramieniem na Taylora.
- Do następnego razu, Victoria - odezwał się przyjaźnie. - Życzę ci powodzenia w przyszłości. Będziesz go potrzebować... z Emmą na horyzoncie.
To jedno zdanie. Nie wiem, czy Zayn zauważył moją zmianę nastroju, ale mocniej ścisnął moją dłoń i ponownie odwrócił się w stronę Taylora.
- Pozwól, że cię o coś zapytam. Szantażujesz ją?
Taylor zaśmiał się pod nosem.
- Odnosząc się do słowa "ją", masz na myśli Emmę? Daj spokój, Zayn. Wal prosto z mostu, wszyscy dobrze wiemy, że zależy ci na niej tak, jakby była two..
Co?!
- A o kogo innego może mi chodzić?! - Syknął Zayn. - Szantażujesz Emmę? Odpowiadaj.
- Możliwości są niezliczone. Wydaje mi się, że jesteś na tyle mądry, żeby wiedzieć jaki jestem. Dorośnij, Zayn.
Usta Zayna ułożyły się w cienką linie, a jego nozdrza rozszerzały przy każdym wdechu, który robił przez nos.
- Podpisz papiery! - Warknął Zayn odwracając się na pięcie i ciągnąc mnie za sobą. Wyszarpnęłam swoją dłoń z jego uścisku, a on zatrzymał się  przed głównym wyjściem zaalarmowany moim brakiem współpracy.
- Co?! - Wypalił.
Zatrzepotałam rzęsami poirytowana i zdezorientowana.
- Czemu nie chcesz, żebym dla niego pracowała?!
- Później o tym porozmawiamy. - Zayn zmarszczył czoło, a jego słowa przepełnione były rozdrażnieniem.
- Wolałabym teraz.
- Ja wolałbym, kurwa, nie!
- Znam go od małego Zayn i jeśli będę chciała dla niego pracować, to tak zrobię!
Zayn ponownie zmarszczył czoło, ale zachował obojętny wyraz twarzy.
- Nie każ mi się powtarzać, Victoria.
Mierzyłam się z jego pociemniałym wzrokiem, ale w końcu dałam za wygraną. Złość i poirytowanie aż gotowały się w moich żyłach i wiedziałam, że to jeszcze nie koniec.
- Jak chcesz - bąknęłam i minęłam go ruszając w stronę Jamesa i Amber. Mój przyjaciel skinął głową witając się z Zaynem, ale Amber całkowicie zignorowała jego obecność. Ruby i Jess bez słowa przypatrywały się Zaynowi wyraźnie zainteresowane i lekko skonsternowane. Muszę im go przedstawić?
- Um, możemy już jechać - bąknęłam próbując uspokoić się wewnętrznie.
- Okej. Musimy jeszcze poczekać na twojego Tatę i Adama. - James wzruszył ramionami.
 Skinęłam głową przewracając oczami.
- Um, Ruby, Jess..To jest Zayn. Zayn to moje koleżanki, Ruby i Jess. - Uśmiechnęłam się dość przekonująco, a Zayn uścisnął im obu dłonie z tym swoim elektryzującym uśmiechem na ustach. Był taki piękny, ale mimo wszystko nadal czułam zbyt dużą złość, żeby móc upoić się jego widokiem. Byłam zdziwiona, że nikt nie wyczuł napięcia między mną, a Zaynem.
- Bardzo się cieszę, że mogę poznać więcej przyjaciół Victorii - odezwał się Zayn, zwinnym ruchem oplatając moją talię ręką. Chyba miał na myśli, więcej przyjaciół, którzy będą go wkurzać jak jasny chuj.
- Ciebie też fajnie poznać - rzuciła Jess z dobrze mi znanym błyskiem w oku.
- Dobra, my musimy spadać. Niestety my kończymy szkołę dopiero za tydzień - powiedziała Ruby, na co Jess wydęła swoje usta w niezadowoleniu.
- Mam nadzieję, że złapiemy się jakoś niedługo! - Zawołała Amber przytulając je obie, co zrobiłam również ja, po tym gdy tylko się od siebie odkleiły.
- Tak, tylko musisz nam wcześniej powiedzieć, kiedy wyjeżdżasz na wakacje.
- Masz niezłego chłopaka - szepnęła mi do ucha Jess, po czym zaraz odeszły z Ruby, zanim nawet zdążyłam zareagować. Skąd wiedziała, że Zayn jest moim chłopakiem?
- Gratulację dla mojej córeczki! Kochanie ty moje... - Usłyszałam swojego Tatę i chwilę później zostałam otoczona jego szerokimi ramionami. Och, jeszcze więcej przedstawiania. Uśmiechnęłam się, gdy odsunął się ode mnie i mentalnie przygotowałam się na grę aktorską godną Oskara. - Jestem z ciebie taki dumny, Tori. - Pomachałam jeszcze zerkającym w naszą stronę Ruby i Jess i skupiłam się na swoim ojcu.
- Dzięki, Tato. - Zaczerpnęłam głęboki oddech i spojrzałam ponad swoim ramieniem na Zayna, który aktualnie lekko unosił swoje brwi czekając na mój kolejny ruch. Nerwowo przygryzłam wargę, wygląda na to, że muszę przestawić Zayna mojemu Tacie.
- Tato, to jest Zayn, ten koleś, o którym ci mówiłem - odezwał się Adam. Och. Dobrze w sumie, że mnie wyręczył, bo nadal byłam wkurzona na Zayna.
- Ach...Tak. Pan Zayn Malik. - Mój ojciec wyciągnął rękę i oboje z Zaynem uścisnęli sobie dłonie w dość formalnym geście. Kiedy nadal potrząsali swoimi dłońmi Adam ponownie postanowił się wciąć. - Zayn jest chłopakiem Tori - dodał. Cholera. Wyraz twarzy mojego ojca zmienił się momentalnie z aprobaty na dezaprobatę. A może był to po prostu szok.
- Bardzo cieszę się, że mogę pana poznać, Panie Greene - odezwał się Zayn, a na jego twarz wykwitł uśmiech, który mógłby z łatwością zahipnotyzować najbardziej opornych. Mój Tata zrobił krok w tył, a Zayn ponownie oplótł moja talię swoim ramieniem. Cała się spięłam, gdy mój ojciec z uwagą obserwował intymny gest Zayna.
- Cała przyjemność po mojej stronie. Wiele o tobie słyszałem, ale nie miałem pojęcia, że łączy cię coś z moją córką. Jesteś często głównym tematem w moim biurze, Zayn. - Nie miałam pojęcia czemu, ale mój ojciec już starał się zakłopotać Zayna. Nerwowo popatrzyłam na Jamesa, a potem na Amber, która tylko przewróciła swoimi oczami.
- Zanim rozmowa potoczy się dalej, moglibyśmy już jechać? To znaczy..Jest zimno, a ja pod tą obleśną togą mam tylko sukienkę - załkała niemal Amber, na co skinęłam głową całkowicie się z nią zgadzając. Uratowała mu dupę.
- Tak! W drogę! - Zawołałam, zanim mój ojciec zdecydowałby się oderwać Zaynowi głowę.
- Cóż, bardzo chciałbym jechać z tobą do domu Tori, ale wydaję mi się, że już najwyższy czas, żebyśmy z twoim bratem ruszyli w drogę - przerwał mi mój ojciec. No tak, mogłam się tego spodziewać. Jak zwykle. Mój ojciec jeszcze nigdy u mnie nie został, zawsze pokazuje się na chwilę, a potem znika, tym razem zabierając również Adama.
- Rozumiem, w porządku. Dobrze było cię znowu zobaczyć, Tato.
- Zanim jednak was opuścimy chciałbym zamienić słówko z Zaynem. - Z trudem przełknęłam ślinę podnosząc wzrok na Zayna i próbując dać mu do zrozumienia, żeby nie spieprzył sprawy. Jego twarz pozostawała bez wyrazu.
- Zobaczymy się na zewnątrz - powiedziałam do niego, zanim zostawiliśmy ich samych.
- Nie przygryzaj wargi - rzucił w odpowiedzi pochylając się lekko i cmokając mnie w policzek, po czym ruszył za moim ojcem i Adamem.
- Cudownie, wreszcie możemy się stąd ulotnić! - Amber zawołała radośnie, a ja zmrużyłam lekko oczy uważnie mierząc ją wzrokiem.
- Nie jestem w nastroju - bąknęłam rozdrażniona.
- Mam nadzieję, że ucałowałaś go na pożegnanie, bo właśnie pakuje się w śmiertelną pułapkę.
Potrząsnęłam głową.
- Yaay! Skończyłam szkołę - krzyknęłam ironicznie.
James popatrzył na nas obie dość zdziwiony.
- Wszystko z wami okej?
- Nawet nie pytaj. - Zamachnęłam dłonią w powietrzu ucinając temat. - Zadzwonię do was później.

***

Tak bardzo jak cieszyłam się z tego, że go widzę, byłam na niego wkurzona i nie chciałam przebywać w jego towarzystwie. Zayn wiedział, że coś jest nie tak, ale wykazał się wielkich wyczuciem i nie pytał. Podróż przez Londyn przebiegała w kompletnej ciszy. Kilka razy starał się zacząć ze mną rozmowę, ale tylko bąkałam coś w odpowiedzi, więc po kilku podejściach poddał się. Nie miałam ochoty z nim gadać! Był z Emmą w knajpie, na litość boską! Mam chyba prawo być zła.

Może powinnam była wrócić do domu z Jamesem i Amber? To by tylko spowodowało niepotrzebny wzrost podejrzliwości u Amber i znowu zaczęłaby mnie przesłuchiwać. Nie miałam ochoty jechać do jego penthouse'u, ale wyglądało na to, że nie miałam innego wyjścia.

- Victoria, kurwa, powiesz mi wreszcie o co chodzi? - Zapytał w końcu Zayn po kilkuminutowej, dręczącej ciszy. 

- Przestać do mnie przeklinać - wymamrotałam.

- Nie musiałbym, jeśli po prostu powiedziałabyś mi co jest nie tak. - Popatrzył na mnie karcąco, a ja spuściłam wzrok i westchnęłam cicho czując nieprzyjemne ciarki w dole kręgosłupa.

Wszystko.

- Nic! Przestać ciągle się o to pytać! 

- Nie kłam.

Przewróciłam oczami.

- Jak ci minął dzień, Zayn? - Zmieniłam temat, a on zmierzył mnie uważnie spod wpół przymrużonych powiek. 

- Dobrze, a teraz powiedz mi o co chodzi - rzucił gorzko.

Co z nim jest, do cholery? Wzięłam głęboki oddech, jakby tlen był jedyną rzeczą, która mogła mnie uspokoić.

- Byłeś nieprawdopodobnie niegrzeczny w stosunku do Taylora - wyjaśniłam spokojnie.

- Niegrzeczny? - Powtórzył z niedowierzaniem.

- Tak. Zastanawiałeś się w ogóle nad tym, czego ja chcę? 

- To dlatego jesteś taka zła?

Zacisnęłam usta w cienką linię. Pierdole ten cały spokój.

- Tak, Zayn. Wiesz ile czasu poświęciłam na to, żeby być dziennikarką? Nie pozwolę, żeby taka okazja przeszła mi tuż obok nosa. 

- Nie rozumiesz, Victoria. Jeśli cokolwiek łączy cię ze mną..

- Jest przyjacielem mojego ojca i lojalnym partnerem biznesowym. Nawet gdybym nie zamierzała nawiązać z nim współpracy i tak bym ufała. To, że pieprzyłeś jego żonę nie znaczy od razu, że do mnie też może coś mieć. 

- Nie wiesz o czym mówisz.

Przewróciłam oczami i zignorowałam jego słowa.

- Co tam u niej, właściwie? U Emmy? Jak się ma? - Zapytałam unosząc brew.

Milczał uparcie wpatrując mi się w oczy.

- Dobrze.

Prychnęłam pod nosem.

- No...Na pewno. Zastanawiam się skąd wiesz.

Samochód nieco zwolnił i szczerze zrobiło mi się szkoda Marka, który musiał wysłuchiwać tego typu rzeczy na porządku dziennym. 

- Victoria, nie jestem w nastroju..

- Ty nigdy nie jesteś w nastroju, jeśli poruszam temat Emmy. Wybacz mi, Zayn - rzuciłam rozdrażniona. - Przepraszam, że ciągle o niej wspominam! - powiedziałam podniesionym tonem, który jasno dawał do zrozumienia, że posługuję się czystym sarkazmem. Zayn patrzył na mnie skonsternowany i zdziwiony moją reakcją.

Nie miał pojęcia co się dzieje.

Mark zaparkował w pobliżu windy i otworzył przede mną drzwi. Kurwa, no i dobrze, bo nie miałam najmniejszej ochoty patrzeć teraz na Zayna. Był albo na mnie wkurzony, albo nadal zaskoczony tym, co powiedziałam.

Kiedy wysiadłam Zayn podszedł do Marka i szepnął mu coś na ucho, po czym ochroniarz wsiadł do samochodu i odjechał bez słowa. 

- Spójrz na mnie. - Głos Zayna zdradzał poddenerwowanie i rozdrażnienie.

Splotłam ręce na piersiach i przeniosłam ciężar ciała na drugą nogę. Po chwili wewnętrznej walki w końcu podniosłam na niego wzrok. Był wściekły, ale wściekła byłam również ja.

- Co!

Fuknął cicho w odpowiedzi na mój wybuch.

- Poskrom swój charakterek, Victoria.

Prychnęłam pod nosem. 

- Och, mój charakterek ci nie odpowiada? - Zapytałam ironicznie.

Jego twarz momentalnie przybrała kamienny wyraz, gdy spiorunował mnie wzrokiem. 

- Przestań - syknął ostrzegawczo, a jego głos rozesłał stado ciarek w dole mojego kręgosłupa.

Westchnęłam cicho i wzruszyłam ramionami.

- Widziałeś się z nią dzisiaj.

Nerwowym gestem przeczesał swoje poburzone włosy palcami.

- Tak, widziałem się z nią. Będziemy teraz o tym rozmawiać?!

- Cóż, na to wygląda! Po co się z nią zobaczyłeś?

- Jest moją przyjaciółką - odgryzł się.

- Przyjaciółką, którą przeleciałeś niezliczoną ilość razy.

Zgromił mnie wzrokiem.

- Czemu tak mówisz?

- Bo mi się to nie podoba!

- Nie ufasz mi?

- Nie zmieniaj tematu!

- Nie zmieniam, odpowiedz na to cholerne pytanie.

- To jej nie ufam - bąknęłam.

Na jego twarzy wymalowały się wszystkie emocje zdradzające poirytowanie, złość, konsternację, ale zamknął oczy szybko regenerując swój obojętny wyraz. 

- Ja jej ufam. Tylko to się liczy.

Łał, niezły policzek. 

- I nie liczy się to, co ja myślę? - Zapytałam.

- Liczy się, ale jeśli chodzi o Emmę..to nie twój interes.

- Jestem całkiem pewna, że mój. - Pokiwałam głową.

- Nie chcę, żebyś się w to mieszała.

- W co dokładnie?

- W to, co jest między mną a Emmą. Ona ma trudną osobowość. 

- Nie ciężko mi w to uwierzyć - wymamrotałam pod nosem, na co spiorunował mnie wzrokiem.

- Przestań. Nie znasz jej tak, jak ja.

Ponownie pokiwałam głową.

- Zabawne, to samo powiedziałam Amber o tobie. Ona nie zna cię tak jak ja. Ale może masz rację, może Emma jest miłą kobietą, ale to nigdy nie zmieni faktu, że uczyniła cię swoim uległym, kiedy miałeś tylko 16 lat. Nigdy się z nią nie zaprzyjaźnię, ani nie poświęcę jej choć skrawka mojej uwagi za to co ci zrobiła.

- Pomogła mi bardziej niż możesz to sobie wyobrazić, a Amber nigdy nie da mi drugiej szansy. Brzmi znajomo?

Zmrużyłam oczy.

- Amber przejdzie, jednak jeśli chodzi o mnie, to nigdy nie polubię tej kobiety, Zayn.

- Ty i Amber macie wiele wspólnego. 

- Nie mieszaj jej w to.

- To o niej nie wspominaj.

Zacisnęłam usta w cienką linię, czując budującą złość. Byłam tak wściekła, że mało brakowało, żebym się tam rozpłakała. Oddech miałam urywany i musiałam zamknąć oczy, żeby się uspokoić. Musiałam wymyślić coś innego zamiast płaczu.

- Jakbyś się czuł, gdybym to ja miała seks taśmy? Gdybym to ja przespała się z Jamesem, kiedy rozważałam podpisanie kontraktu z tobą? Gdyby łączył mnie z nim w przeszłości związek typu dominant i uległa i przyjaźnilibyśmy się do tej pory? Powiedz, jakbyś się czuł? - Wzruszyłam ramionami. - Powiedz mi!

Zayn zmarszczył brwi, ale się odezwał.

- Byłbyś zły? Zazdrosny? Za każdym razem kiedy byś nas widział, podejrzewałbyś, że nadal coś nas łączy?

Zayn przyglądał mi się spod przymrużonych powiek, a jego zamyślony wyraz twarzy zmienił się w irytację. 

- Co pozwala ci myśleć, że już się tak nie czułem? James coś do ciebie czuje, więc oczywiste, że jestem zazdrosny. Jestem samolubnym mężczyzną, Victoria. Zazdrość jest nieprzyjemnym uczuciem.

- Staram ci się tylko dać do zrozumienia, żebyś się kurwa chociaż raz postawił na moim miejscu! - Wyrzuciłam swoje dłonie w powietrze w geście kompletnej irytacji. - Przeszłam przez straszne gówno, dla ciebie.

- Myślisz, że ja nie? Musiałem się zmienić, bo nie podobało ci się kim byłem naprawdę. Dominant to dominant, tego zmienić nie mogę. Potrzebuję kontroli w moim życiu, Victoria. Bez niej staje się kimś całkiem innym.

- To się nie zmieniaj! Pokaż mi kim jesteś naprawdę!

Zayn przeczesał swoje włosy nerwowym ruchem. 

- Nie mogę ryzykować.

- No to się zdecyduj, Zayn! Albo Emma, albo ja. Bo to ona wywiera na tobie presję bycia dominantem, podczas gdy ja, nieświadomie, zmieniam cię w kogoś, kim nie jesteś.

Zayn otworzył szerzej usta, a na jego twarzy pojawiła się czysta groza.

- Nie! - Potrząsnął głową. - Nie każ mi wybierać, Victoria.

- Wybieraj. Ja, albo ona.

- Nie rób mi tego, Re.

Re?!

Nie odezwałam się już, tylko pokręciłam głową.

- Re, proszę cię - rzucił zdesperowany. Jezus, to naprawdę znaczy dla niego, aż tak wiele?

- Wybieraj - bąknęłam.

Jego nozdrza rozszerzyły się z poirytowania.

- Nie.

Spiorunowałam go wzrokiem.

- Tak!

- Powiedziałem, nie. 

- W takim razie, ułatwię ci sprawę.

- Nie próbuj mi grozić.

- Wybieraj - powtórzyłam rozdrażniona.

Zamknął swoje oczy, jakby modlił się w duchu, po czym przygryzł dolną wargę.

- Nie mogę, nie zrobię tego.

Westchnęłam, niemal się poddając.

- Możesz. Właściwie już znasz swoją odpowiedź.

Zmarszczył brwi.

- Co?

- Gdyby ci naprawdę na mnie zależało, tak jak mówiłeś, Emma już dawno zniknęłaby z naszego życia. 

- Zależy mi na tobie. Przestań. Nie każ mi wybierać, Victoria. Nie mogę ryzykować tego, że stracę was obie.

Potrząsnęłam głową ignorując wszystko co powiedział.

- Wybieraj.

- Nie.

- Ona trzyma cię przy zdrowych zmysłach, tak? - skinęłam głową siląc się na największy i najbardziej fałszywy uśmiech, jaki przyszło mi kiedykolwiek ubrać.

Zayn nie odpowiedział.

- Po co ja tu jestem, do cholery? - Wypaliłam. - Co takiego ci zrobiłam, żebyś był na tyle samolubny, żeby mnie tu trzymać?

Zayn popatrzył na mnie z wyrzutem.

- Wszystko, Victoria. Jesteś prawdopodobnie jedną z najbardziej upartych i nieposłusznych kobiet, jaką kiedykolwiek poznałem, ale to nie przeszkadza mi w tym, żebyś była moją dziewczyną. Wprowadzasz radość do mojego życia z nieco innej perspektywy niż Emma. Owinęłaś mnie sobie wokół małego palca od dnia, kiedy tylko, kurwa, wszedłem do Java Hut i nie masz o tym nawet jebanego pojęcia! - Zayn zamilkł na chwilę biorąc głęboki wdech. - Zmieniłem całe swoje życie dla ciebie, a ty nadal nie zdajesz sobie sprawy z tego, jak wiele jestem w stanie dla ciebie zrobić, tylko po to, żebyś była szczęśliwa. Ale wszystko ma swoje granice, niewidzialną linię, której nie jestem jeszcze w stanie przekroczyć. Nie jestem jeszcze na to przygotowany.

Nie odpowiedziałam, nie byłam pewna co miałabym odpowiedzieć.

- Victoria, proszę, nie każ mi wybierać. Obie jesteście ogromną częścią mojego życia.

Skrzywiłam się.

- Nie chcę być opcją drugiego wyboru.

- Nie! Nigdy nią nie byłaś! Nawet tak nie mów!

- Łał, łał, łał, kochani...Dajcie spokój, pomyślcie o czymś przyjemnym! Przestańcie się już kłócić, serio już ledwo co słyszę od tych krzyków. - Szerzej otworzyłam swoje oczy powoli odwracając się na pięcie, tylko po to, by zobaczyć Devona. To musiał być on, kurwa, akurat z wszystkich możliwych ludzi, to musiał być Devon. - Kłótnie nie są zbyt zdrowe, ale oboje dobrze wiemy, że ani ja, ani Zayn nie mamy zielonego pojęcia o związkach. - Devon puścił mi oczko i momentalnie poczułam ciarki.

- Jak tu wszedłeś? - Zapytał niskim głosem Zayn.

- Nie gadam z tobą. Jesteś zbyt.. - Devon zamilkł na chwilę i przeniósł swój wzrok na Zayna. - Rozzłoszczony.

- Co ty tu robisz? - Spiorunowałam go wzrokiem.

- Tak wiele pytań..Po co tu jesteś, jak wszedłeś, co tu robisz...Amber powiedziała, że masz klucze do knajpy. - Devon wzruszył ramionami, jak gdyby nigdy nic i włożył swoje dłonie do kieszeni spodni. - Otwieram jutro rano i muszę mieć klucze. - Wyciągnął przed siebie jedną rękę, na co instynktownie zrobiłam krok w tył.

- Ted miał ci dać twój własny komplet.

- No ja pierdolę, ale mi nie dał. Mogę wziąć twój? - Zamachał palcami otwartej dłoni indykując, żebym podała mu klucze. - Proszę! - Dodał przewracając oczami.

Fuknęłam pod nosem i zaczęłam przeszukiwać kieszenie. Kiedy skończyłam podniosłam wzrok i zdałam sobie sprawę, że i Zayn i Devon uważnie przypatrują się moim ruchom. Odpięłam klucze od breloczka i podniosłam je w górę.

- Nie zapomnij oddać - bąknęłam.

- Nie zapomnę, dajże je wreszcie. - Zmarszczył brwi zniecierpliwiony.

Rzuciłam je, ale nawet nie spróbował ich złapać w efekcie czego upadły obok jego stóp. Devon westchnął i spojrzał na Zayna.

- Bardzo nieposłuszna jest. Powiedziałem podaj, nie rzuć.

Zayn schylił się i podniósł klucze leżące na betonie, po czym podał je Devonowi niemal na niego warcząc.

- Bierz te cholerne klucze i odejdź - wycedził przez zaciśnięte zęby przyciskając pęk do torsu Devona. Ten zwinnym ruchem chwycił poły jego kurtki i odepchnął go od siebie z zadowolonym wyrazem twarzy. Byłam pewna, że Zayn marzył wyłącznie o tym, żeby zetrzeć mu ten głupkowaty uśmieszek z ust. 

- Masz czego chciałeś, teraz idź - ostrzegł niskim, onieśmielającym i chłodnym głosem Zayn. Cold Zayn.

Devon zaśmiał sie pod nosem i pokręcił głową.

- Myśl tak dalej. Niedługo wezmę to, czego chcę. To co mam teraz nie jest już warte mojego czasu. Do zobaczenia jutro w pracy, Tori. Miło było cię spotkać, Zayn i przekonać się, że zawsze jesteś gotowy, żeby mi wpierdolić. - Devon posłał nam ostatni uśmiech i odszedł.

Odetchnęłam niepewnie i podniosłam wzrok na Zayna, który stał w bezruchu jak kołek drewna. Linia jego szczęki była mocno zarysowana zdradzając silne zaciskanie zębów. 

- Nadal jesteś zła? - Zapytał w końcu.

- Nawet nie masz pojęcia - bąknęłam układając usta w cienką, prostą linię, jakby to miało powstrzymać mnie od rozmowy z nim.

Zayn westchnął cicho i wyciągnął dłoń w moją stronę.

- Możemy porozmawiać o tym w środku?

- O czym tu jeszcze rozmawiać? - Wzruszyłam ramionami.

- Nie mów tak, Victoria. Chodź.

- Nie. - Potrząsnęłam głową. - Nie chcę wchodzić do środka.

- Dlaczego?!

- Bo jesteś po prostu taki... - Zawahałam się.

- Jaki?

- Przekonujący. Nie mogę gadać z tobą w twoim własnym otoczeniu. Twój penthouse jest jak wielki plac zabaw. Żadnych zasad. Używasz seksu przeciwko mnie i to tylko po to, żeby uniknąć kłótni. Musimy dokończyć tę rozmowę na neutralnym gruncie.

- I myślisz, że stanie na podziemnym parkingu publicznym powstrzyma mnie od uprawiania z tobą seksu? - Zamilkł na chwilę. - Victoria, jesteś szalenie podniecająca i kusząca, ale mamy kilka spraw do przedyskutowania, na przykład to, że według ciebie, Emma jest dla mnie ważniejsza od mojej własnej dziewczyny. Chodź ze mną na górę. 

Westchnęłam cicho i chwyciłam jego dłoń.

- Dobra, ale nie uprawiaj ze mną seksu - bąknęłam.

Kątem oka dostrzegłam cień uśmiechu na jego ustach, ale szybko go ukrył.

- Jak sobie życzysz - odpowiedział wciskając odpowiednią kombinację cyfr otwierającą drzwi windy.

Metalowa płyta rozsunęła się przed nami z charakterystycznym brzdęknięciem. Rozbawił nas widok pary w windzie. Oboje stali z zaczerwienionymi policzkami i rozbieganym wzrokiem. Doskonale wiedziałam co robili. Kobieta uśmiechnęła się lekko, gdy mężczyzna wskazał jej gestem ręki by wyszła jako pierwsza. Właśnie wtedy zdałam sobie sprawę z tego, jak byłyśmy podobne.

- Zayn. - Mężczyzna przywitał się z Zaynem, po czym skinął uprzejmie głową w moją stronę.

- Windy... - Bąknął Zayn co wywołało mały uśmieszek na twarzy mężczyzny. 

Spuściłam wzrok na swoje stopy, gdy drzwi zasunęły się i zostałam sam na sam z Zaynem w małym pomieszczeniu. Jego zapach wwiercał się w moje nozdrza odurzając mnie i hipnotyzując. Mocniej ścisnął moją dłoń, kiedy atmosfera robiła się coraz cięższa i z każdym ułamkiem sekundy coraz trudniej było ją ignorować. Kciukiem delikatnie pocierał knykcie moich palców, a moje serce niemal wyrywało się z piersi.

- Nie przygryzaj wargi - bąknął ochryple.

Uśmiechnęłam się lekko. Jego dłonie silnie przyparły do moich ramion i w mgnieniu oka zostałam przyciśnięta do drzwi windy. Wyczuwałam dziwną energię między nami, a jego oczy pociemniały wyraźnie, gdy w jego ciele zaczęło budować podniecenie. Jego usta odnalazły moje wpijając się w nie agresywnie, gdy językiem pozyskał moje wnętrze. Rozpływałam się w tym pocałunku, wiedząc, że jego wygłodniały penis będzie niedługo odzwierciedlał ruchy jego ciepłego języka.

Jego wargi zjeżdżały wzdłuż linii mojej szczęki i kątem oka zauważyłam jak wolną ręką sięga do panelu widny, odnajdując przycisk "stop". 

- Przynajmniej jesteśmy sami - wyszeptał. Jego wzrok wędrował od moich oczu do ust, aż wreszcie ponownie zaczął mnie całować.

- Powiedz mi, jak bardzo mnie nienawidzisz, Victoria. 

Zmarszczyłam czoło, a oddech uwiązł mi w gardle nie do końca zregenerowany jeszcze po tak zawziętym pocałunku.

- Powiedz mi, jak bardzo nienawidziłaś tego uczucia, kiedy mnie z nią zobaczyłaś. 

Co on gada? Serio mówi o niej, kiedy go całuję?!

- Złość, Victoria. Czujesz ją? - Zapytał. Jego oczy były niemal czarne i ani na chwilę nie przestawał wpatrywać się w moje.

Skinęłam głową.

- Tak.

- Wykorzystaj ją. Weź mnie.

Co?!

- Nie. - Potrząsnęłam głową. - Powiedziałam, żadnego seksu. - Zmarszczyłam czoło.

- Zasady są po to, żeby je łamać. 

- Nie mówiłeś tak, kiedy byłam twoją partnerką seksualną. 

- I tak je wszystkie łamałaś.

Wpatrywałam się w jego przepełnione pożądaniem tęczówki i z trudem przełknęłam ślinę.

- Nie mogę.

- Twoje oczy mówią mi co innego. Jesteś tak bardzo podniecona. - Zayn pocałował mnie lekko w policzek, jedną dłonią przeczesując łagodnym gestem moje włosy, oddychając przy tym głęboko przy moim uchu. Palcami wolnej reki zjeżdżał wzdłuż mojego ramienia, aż dotarł do mojej drobnej dłoni. Wziął ją w swoją i poprowadził do swojego penisa ukrytego za materiałem spodni. 

- Robisz mi tyle rzeczy, których nie umiem kontrolować.. Bardzo mnie to wkurwia.

- Jestem pewna, że możesz się powstrzymać - odpowiedziałam siląc się na pewny siebie ton głosu, kiedy marzyłam tylko o tym, żeby paść przed nim na kolana i pokazać mu do czego jestem zdolna.

- Nie, kiedy stoisz tu przede mną z tym małym drapieżnym błyskiem w oku. Widzę go tylko wtedy, kiedy jesteś podniecona. Kurewsko mi się to podoba - wymruczał a jego słowa odbiły się echem w moim podbrzuszu. - Ostatnia szansa, panno Greene. Chcę się pani zabawić?

Przygryzłam wargę, a moje palce zwinnym ruchem rozsunęły jego rozporek uwalniając sztywną już męskość. Zakończenie moich ud było już tak wrażliwe i gotowe na jego dotyk, że wzdrygnęłam się lekko, gdy opuszki jego długich palców zaczęły powolnymi ruchami masować moją łechtaczkę.

- Musimy to zrobić na szybko, Skarbie, ale obiecuję, że będzie warto - rzucił Zayn niskim i ochrypłym z podniecenia głosem. 

- Skacz - polecił robiąc mały krok do tyłu.

Zmarszczyłam brwi kompletnie nie wiedząc o co mnie prosi.

- Co?

- Zaufaj mi. Skacz.

Niepewnie i z wahaniem podskoczyłam lekko, a jego dłonie powędrowały do mojej talii, po czym zjechały w dół, by podtrzymać uda. Oplótł moje nogi wokół swojej talii i użył drzwi windy, by zatrzymać mnie przy swoim ciele. Poczułam ciepło jego członka przy moim wejściu, a sekundę później wbił się we mnie wydając z siebie zwierzęcy pomruk.

Jęknęłam głośno zszokowana jego agresją, ale tak samo nią podniecona. Zayn chwycił moje biodra ustawiając się pod najlepszym kątem, po czym ponownie we mnie wszedł. Nie zanosiło się na to, żeby przestał. Robił to szybko i mocno. Zayn zakołysał swoimi biodrami poruszając się we mnie tak głęboko, że aż pisnęłam z bólu. Wargi mojej kobiecości ciasno oplatały podstawę jego penisa otwierając przed nim swoje ciepłe wnętrze. 

Miałam go całego. Czułam w sobie każdy jego centymetr. Warknął gardłowo, a moje ścianki bezwiednie zacisnęły się wokół jego męskości. Poczułam dreszcze w dole brzucha, a jego ruchy stały się słabsze. Mocno ściskał moje pośladki przy każdym pchnięciu, a po chwili jego usta znów były przy moich i właśnie wtedy zdałam sobie sprawę, że zaraz dojdę. Nasze oddechy stały się krótkie i szybkie. Wszedł we mnie głębiej niż poprzednio, jeśli to w ogóle było możliwe i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki cały mój wewnętrzny świat się zawalił. Moje uda drżały, gdy wbijałam paznokcie w ramię Zayna. 

- Kurwa - warknął. Wtulił głowę w zagłębienie między moją szyją, a ramieniem, gdy poczułam jak wypełnia mnie swoimi ciepłymi płynami. Jęknął gardłowo nie odrywając ust od skóry mojej szyi. Nasze klatki unosiły się ciężko i tak samo opadały, gdy oboje próbowaliśmy zejść z naszych wysokości po oszałamiającym seksie.

- Przepraszam - szepnął Zayn.

Chciałam coś powiedzieć, ale dźwięk przypominał bardziej jakieś parsknięcie. Cholera, nawet mówić nie mogłam. To było zajebiste, a teraz wracamy do gadania?

- Za co? - Bąknęłam.

Poruszył się, na co momentalnie się skrzywiłam. Łał, na serio całkiem mnie wypełniał. Oczy Zayna były skupione wyłącznie na moich. Biło od niego ciepło. 

- Staram się, naprawdę się staram - powiedział z desperacją w głosie.

- O czym ty mówisz? - Mój wzrok wędrował po jego pięknej twarzy.

- Staram się być lepszym człowiekiem, lepszym chłopakiem, to wszystko dla ciebie. Tego ranka było inaczej. To uczucie, kiedy obudziłem się obok ciebie..Sam prosty fakt, że nadal tam byłaś. Ja.. - Zawahał się. - Victoria, jeszcze nigdy nie czułem czegoś takiego do dziewczyny. Nie wiem jak to jest być dobrym chłopakiem, ale jeśli to znaczy, że będę musiał poświęcić moją przyjaźń.. - Zawahał się znowu, a ja przygryzłam dolną wargę. - Zrobię to.

- Co? - Szepnęłam.

- Wybieram ciebie.

Szerzej otworzyłam swoje usta uważnie mu się przyglądając.

- Co?

Nie mogłam tego pojąć.

- Ciebie, Victoria. Wybieram ciebie. 

Zatrzepotałam rzęsami z niedowierzaniem.

- Mnie? - Wyszeptałam.

- Ciebie.

Uśmiechnęłam się lekko zszokowana i niemal od razu poczułam się winna, że kazałam mu wybierać. Cholera.

___________________________________________________________

Oks, więc tak.... Kolejny rozdział pojawi się w środę. Postaram się z całych sił bo ostatnio dodawałam praktycznie jeden rozdział na tydzień i chciałabym Wam jakoś to wynagrodzić. Dzisiaj przetłumaczę sobie część i będę kończyć na tygodniu, bo jutro moja mum robi imieniny i wooohooo! :D Bedzie kilka osób z rodziny no i bede musiala jej pomóc i takie tam, no i nie wypadałoby żebym nie dziedziała z wszystkimi tylko na kompie :P a i tak bede na wpół żywa jak pójdę spać nad ranem po "livestreamie" chłopaków.
Mam dla Was dowcip, który ostatnio opowiedział mi właśnie ten Olek od Zacka xD mnie śmieszy i nie jest żenujący jak wszystkie moje xD lolz
więc...
Jedzie dwóch kolegów autem przez miasto i czerwone światło sie nagle zapala przed nimi ale kierowca sie nie zatrzymuje, to ten jego kolega mówi "Stary! Co ty robisz??! Chcesz nas zabić?" kierowca odpowiada "Daj spokój, mój szwagier zawsze przejeżdża na czerwonym i nic mu się nigdy nie stało". No to tamten popatrzył i machnął ręką, pomyślał, że nie będzie się już więcej odzywał. Dojeżdżają do kolejnego skrzyżowania znowu czerwone i tamten kierowca znowu przejeżdża. Ten kolega mówi "No weź chłopie! Znowu przejechałeś na czewronym!", kierowca odpowiada spokojnie "Mówiłem ci już, mój szwagier od zawsze przejeżdża na czerwonym i nic mu się jeszcze nie stało." No ok. Kolega się zamknął, pasy zapiął i siedzi cicho z boku. Kolejne skrzyżowanie, z daleka widzą że pali się zielone światło, kierowca zwalnia, po chwili całkiem zatrzymuje samochód. Jego kolega "No co ty robisz?! Czemu na zielonym się zatrzymałeś?!", kierowca na to "A jak szwagier będzie jechał?"
xDDDDDDDDDDDDDDDDD