Rozdział 27: "Szantaż, czy przekręt?"

- Przypomniało mi się - zaczęłam, poprawiając swoją nowiusieńką, ołówkową spódniczkę od Gucciego, którą dopiero co kupiła dla mnie Leigh. - Dlaczego zatrudniasz same blondynki? Trochę dziwnie się czuję, bo za jaki róg bym nie skręciła, wszędzie jestem między blondynkami - dodałam, lekko się krzywiąc.
Zayn uśmiechnął się leniwie. Był to rzadki, ale cenny wyraz, którego doświadczać miałam okazję jedynie po naszym seksie. A musiałam przyznać, że ten był niesamowity i przez "niesamowity", mam tutaj na myśli uczucie, jakbym wybudziła się po dwurocznej śpiączce. Minęło dużo czasu od kiedy ostatni raz się kochaliśmy i nawet nie wiedziałam, że tak bardzo brakuje mi tego naszego połączenia, które mogliśmy uzyskać tylko z sobą nawzajem.
Tęskniłam za nim.
I za seksem.
- Nadal ciekawska?
- Aż się palę z tej ciekawości. Dlaczego blondynki, Malik? - Pociągnęłam go lekko za szlufkę od paska, a on zwilżył usta swoim umiejętnym językiem.
- Kolor włosów nie jest jedynym wyznacznikiem, którym kieruję się w wyborze mojego pracownika, jeśli to ci chodzi po głowie. Preferuje blondynki bo są niedoceniane i...
No tego to się akurat nie spodziewałam.
- Większość blondynek przypomina mi Emmę.
Nie mogłam ukryć obrzydzenia malującego się na mojej twarzy i Zayn chyba też je zauważył.
- Kiedy stałem się właścicielem tej firmy, Emma i ja dopiero co zaprzestaliśmy naszych... - zawahał się. - Okazjonalnych spotkań, więc zatrudnianie samych blondynek sprawiało, że w ogóle nie byłem zainteresowany nimi, jako kobietami. Wtedy liczyła się tylko jedna blondynka, Emma - zakończył efektownie. - A w miarę, gdy nasz związek stawał się coraz mniej zażyły, moja uwaga odnośnie brunetek rosła z dnia na dzień. Przyzwyczaiłem się po prostu do tego, że zatrudniam tylko blondynki, to coś w rodzaju znaku szczególnego czasów, kiedy między mną a Emmą rodziła się jedynie przyjaźń. - Niewinnie wzruszył ramionami.
- Więc zatrudniałeś blondynki tylko po to, żebyś nie wdał się w romans z żadną inną, oprócz tej jednej? - Czyli Emmy, oczywiście, ale nie musiałam wypowiadać jej imienia, żeby wiedział o kogo mi chodzi.
- Nie. - Potrząsnął głową. - Wręcz przeciwnie i jakimś cudem to działało. Zatrudniałem blondynki w nadziei, że dzięki temu przestanę coś czuć do Emmy. Coś w rodzaju łączenia biznesu z przyjemnością, co jest wielkim "NIE". Nie chciałem mieszać się w nic z "mini Emmami", które dla mnie pracowały, więc zatrudniałem właśnie blondynki. Gdyby pracowały dla mnie brunetki to mogłoby się skończyć całkiem inaczej, bo na przykład ty wcale nie przypominasz Emmy.
- Och. - Skinęłam głową, jakbym rozumiała ten dziwny fetysz zatrudniania samych blondynek. - Czułeś coś jeszcze do Emmy w tamtym czasie?
- Tak, ale to nic w porównaniu z tym, co czuję, kiedy jestem z tobą...Albo nawet z tym, kiedy na ciebie patrzę. - Uśmiechnął się tak szczerze, jakby niemal stał przede mną z sercem na dłoni, a ja prawie się rozpłynęłam. Ale nadal paliła mnie ciekawość, a on dolał tylko oliwy do tego ognia i teraz musiał ugasić go na dobre.
- Pamiętam, że miałeś jedną blonydnkę..To znaczy.. Partnerkę seksualną, która była blondynką - wymamrotałam niepewnie, przypominając sobie dziewczynę, którą spotkaliśmy pod klubem K2, gdzie Zayn zabrał mnie jeszcze jak mieszkałam w Bradford. Potem spotkaliśmy ją jeszcze raz, w kawiarni, gdzie patrzyła na niego, jakby chciała zabić go wzrokiem. Dowiedziałam się o niej dzięki tym seks taśmom i profilom osobowym, które znalazłam w szufladzie Zayna. Każde zdjęcie w aktach przedstawiało brunetki. Wyróżniała się jedynie Emma i ona. Ayla Christenson. Obie miały dużo wspólnego. Niebieskookie blondynki z błyskiem dominacji w oku.
- Ayla to trochę inna sprawa.
- Inna? Jak to?
- Czemu chcesz to wiedzieć? - Uważnie skanował moją twarz, na co tylko wzruszyłam ramionami.
- Z ciekawości.
- Za ciekawością zawsze stoi jakiś powód.
- Cóż, właściwie nie mam żadnego konkretnego powodu, ale mogę na szybko coś wymyślić i powiedzieć ci na przykład, że chcę poznać cię lepiej, ale to byłoby kłamstwo, więc zostanę przy tym, że jestem po prostu ciekawa.
Zwłaszcza teraz, kiedy opisał ich związek seksualny jako "inny" od pozostałych. My z Zaynem też zaczynaliśmy "inaczej" i jeśli tamta historia jest choć trochę podobna do naszej, to powinnam zacząć się bać.
- Byliśmy ze sobą bliżej niż w normalnym związku seksualnym - wyznał, ale to mnie nie usatysfakcjonowało.
Ciekawość przygasła nieznacznie, ale zastąpiło ją palące uczucie zazdrości.
- Jak blisko?
- Trochę tak, jak blisko byliśmy my, zanim odeszłaś... po raz pierwszy. - Zauważyłam błysk bólu w jego tęczówkach, ale szybko się zreflektował i udało mu się go ukryć.
Więc, byli blisko.
Nie całkiem pamiętałam jak zażyłe relacje łączyły nas w tamtym okresie. Pamiętałam jedynie, że jeszcze negocjowaliśmy kontrakt i na pewno byliśmy czymś więcej niż dwójką ludzi, których miała związać umowa seksualna. On sam znaczył dla mnie więcej niż partner seksualny. Jego wyznanie co do tego, że był blisko z kimś tak pięknym jak Ayla, która była całkiem poza moją ligą wprawiło mnie w stan niepewności. Nie wiedziałam, jak powinnam się z tym czuć.
- Lubiłeś ją?
- Lubiłem każdą z moich partnerek seksualnych, Re. Ona po prostu potrafiła zmienić niektóre rzeczy. Nadal byłem niezdolny do miłości, to znaczy tak mi się wydawało i nigdy nie czułem do niej tego, co czuję do ciebie. To było coś innego. - Zmarszczył czoło, a ja obserwowałam go w pełnej konsternacji. - Ciężko to wytłumaczyć... Zależało mi na niej bardziej, niż na innych partnerkach seksualnych.
No i nie można było tak od razu? Powinien był powiedzieć to na samym początku, zanim jeszcze nabawił mnie tych wszystkich niepotrzebnych i trudnych do rozszyfrowania myśli.
- Ona coś do ciebie czuła?
- Nie - odparł krótko, szybko potrząsając głową. - Wątpię.
Oczywiście, mogłam spodziewać się takiej odpowiedzi. Zayn nigdy nie akceptował tego, że komuś mogłoby na nim zależeć, albo że ktoś mógłby go pokochać.
- Odeszła? - zapytałam.
Jego usta ułożyły się w cienką, prostą linię.
- Nie. Odesłałem ją.
Och. Teraz to ma sens. Ona na pewno coś do niego czuła. W innym wypadku ich związek nie byłby rozważany jako "inny", używając doboru słów Zayna. On po prostu tego nie zauważał, bo tak jak już wspomniałam, nie wierzył w to, że jest wart, by ktoś go pokochał. Ayla mogła próbować go zmienić, ale poniosła klęskę. Nie odeszła bo widziała w nim to światełko, które dostrzegłam również ja. Zauważyła, że jest zdolny do czegoś, w co nikt inny nie wierzył. Do miłości. Zayn ją "odesłał", łamiąc jej tym samym serce.
Kiedy zobaczyła go wtedy z inną dziewczyną, ze mną, musiała poczuć się jedynie gorzej. Ich ostatnie "spotkanie" zostało nagrane z tego co pamiętam, kilka miesięcy temu. Jeśli więc jej uczucia do Zayna były prawdziwe, to już doskonale rozumiem, czemu ciskała w niego takie gromy w tamtej restauracji. Zazdrość to straszne uczucie, a ona pewnie łudziła się, że mimo nieumiejętności kochania przez Zayna, on jednak żywił do niej jakieś uczucia.
- Odesłałeś ją. Dlaczego?
- Re, nie chcę już o tym rozmawiać. Może dokończymy to innym razem. Dopiero co uprawialiśmy zajebisty seks, a teraz dyskutujemy o czymś, co niewątpliwie jest częścią mojej przeszłości. Daj mi nacieszyć się tymi kilkoma chwilami, które nam zostały, zanim przyjdzie Bret.
- Bret?
- Mój technik ochrony.
- No tak. Sorry, już się zamykam. Chodzi o to, że po prostu jestem ciekawa.
- Zamieniasz się w Amber. - Uśmiechnął się, ale nie do końca szczerze, co było chyba spowodowane wzmianką o mojej przyjaciółce. Uniósł dłoń do mojego policzka i delikatnie potarł palcami lekko zarumienioną skórę. - A co tam u Amber?
Skonsternowana zmarszczyłam czoło.
- W porządku. Jest trochę rozstrojona i niestabilna emocjonalnie, ale doskonale rozumiem jak się czuje.
Teraz to on zmarszczył czoło, nie wiedząc o co mi chodzi.
- Co masz na myśli?
- No o sprawę z Devonem - odpowiedziałam oczywistym tonem. Kurwa! Chyba mu jeszcze nie powiedziałam.
- Co z Devonem?
- Umowa. - Głośno przełknęłam ślinę. - Emma miała rację.
Rozległo się pukanie do drzwi, a my z Zaynem, nadal patrzyliśmy sobie w oczy, jakbyśmy odbywali jakąś wewnętrzną, niemą rozmowę. Przerwał nasz kontakt wzrokowy po kilku przeciągających się sekundach i spojrzał na zamknięte drzwi. Jego sylwetka momentalnie posztywniała, gdy rozprostował szerokie ramiona. Onieśmielający, dominujący i formalny Zayn. Cold Zayn. Nie mogłam przypomnieć sobie, kiedy po raz ostatni widziałam go takiego. Jego oczy pociemniały w taki sposób, że ciężko było mi odnaleźć w nich nawet przebłysk ciepłego brązu.
- Pogadamy o tym później - bąknął cicho, chłodnym tonem. - Mamy towarzystwo. - Zanim jeszcze odpowiedział na głośne pukanie swoim głośniejszym i poirytowanym "Czego?!", ponownie potarł mój policzek wierzchem swojej dłoni i lekko cmoknął mnie w usta.
Do gabinetu weszło trzech mężczyzn, wszyscy ubrani w garnitury i witający Zayna słowami "Panie Malik". Po chwili uwaga wszystkich skupiła się na mnie i tylko jeden z nich zdawał się wiedzieć kim jestem. Tak mi się przynajmniej wydawało, oceniając po wyrazie jego twarzy.
- Pani to zapewne Victoria Greene. Bret Cody - przywitał mnie, po czym uścisnął mi dłoń. Wskazał na dwóch mężczyzn stojących za nim. - To moi współpracownicy, Ryan i Adrian. - Uśmiechnęłam się nieśmiało i skinęłam im głową na przywitanie, na co odpowiedzieli w taki sam sposób. Ryan przypominał bardziej jakiegoś surfera, niż człowieka pracującego w dziale technicznym. Adrian, z kolei, miał ciemne włosy, ale nie tak ciemne jak Zayn. Bret był o wiele starszy, niż pozostała dwójka, z którą pojawił się w biurze Zayna. Obstawiam, że był lekko po trzydziestce.
- Domyślam się, że to ważne dla pana. Nie często zdarzają się takie sytuacje jak dziś - zaczął Bret, zajmując miejsce na przeciwko Zayna. - Nie spodziewałem się nikogo poza naszą czwórką.
Momentalnie się zaczerwieniłam. On mówił o mnie w ogóle nie zwracając uwagi na to, że stałam niemal obok niego. Dzięki, Stary. Jakie miłe powitanie.
- To bardzo ważne. Z powodów, których nie mam zamiary wyjawiać, panna Greene ma pełne prawo uczestniczyć w tym spotkaniu. Nie będzie miała wiele do powiedzenia, jest tu jedynie w roli obserwatora, ale jeśli zdecyduje się coś dodać, tak też zrobi, więc bez żadnych sprzeciwów, proszę - odezwał się Zayn swoim chłodnym tonem, a w jego głosie z łatwością wyczułam nutę złośliwości. Bret miał trudności z przełknięciem śliny, po czym postanowił się zamknąć i nie wspominać już o mojej obecności.
- Przepraszam, sir. Cóż, chyba powinniśmy zaczynać z uwagi na natłok pańskich obo...
- W takim razie, sugeruję, żebyś przestał owijać w bawełnę i po prostu przeszedł do rzeczy - przerwał mu Zayn z kamiennym wyrazem twarzy. Czułam ciarki na rękach, kiedy obserwowałam go w takim stanie. Był w swoim żywiole.
Będzie tak jak on chce, albo wcale. Cały Zayn. Dla niego wszystko było czarne, albo białe i właśnie w taki sposób zawsze zdobywał to co sobie założył.
- Mam tutaj kopię profilu Matta. CV i list polecający było mi trudniej znaleźć, bo pracował dla nas od trzech lat. Wcześniej mieliśmy je uporządkowane i łatwo było dotrzeć do każdego papierka, ale po tym jak firma zmieniła siedzibę...
- Po prostu pokaż mi te papiery! - rzucił zniecierpliwiony Zayn, gdy Bret ponownie się zapędził. Ja też bym straciła cierpliwość, jeśli mam być szczera.
W pełnym zdenerwowaniu Bret zaczął przeszukiwać swoją teczkę z dokumentami i w końcu podał je Zaynowi. Chłopak obrzucił wzrokiem zapełnione drobnym drukiem kartki, po czym podsunął je mi. Jego spojrzenie złagodniało, gdy na ułamki sekundy spojrzeliśmy sobie w oczy. Naprawdę ciężko było mi ukryć uśmiech.
- Spójrz na nazwisko - zażądał Zayn, ale w jakiś sposób wyczułam czułość w jego głosie.
Westchnęłam cicho i pochyliłam się nad stołem. W CV "Matta" widniało jego pełne imię i nazwisko. Czarno na białym.
Mathew Jared Faires.
- Ma pani coś do dodania, panno Greene? - zapytał Zayn.
Miał rację.
I dobrze wiedziałam, że tylko czeka, aż mu ją przyznam. Nie mylił się w sprawie prawdziwego imienia i nazwiska Matta.
Potrząsnęłam przecząco głową, wgapiając się ślepo w kartki przede mną. Pogarszając tylko sprawę, zaczęłam czytać cały jego profil. Było tam też jego zdjęcie.
Niebieskie, niesamowicie przyciągające oczy wpatrywały się we mnie z wydrukowanych kartek. Wszystkie pozostałe rzeczy, które powiedział mi o sobie Matt były jednak prawdą. Pochodził z Ameryki, a do Anglii przeniósł się po jakimś czasie. Mimo wszystko, nie był tym za kogo się podawał. Matt Harvey to lipa. Zayn miał rację.
Z powrotem wsunęłam się głębiej w swoje krzesło, czując rosnącą irytację. Zayn zawsze ma rację.
- Mathew był bardzo dobrym pracownikiem, panie Malik. Zawsze miałem o nim jak najlepsze zdanie i nigdy nie uwierzę, że mógłby zrobić coś takiego. To dobry chłopak - odezwał się Adrian i coś w jego tonie głosu sprawiało, że byłam skłonna mu uwierzyć, ale tak naprawdę sama nie wiedziałam już komu mogę ufać. Co tu się, do kurwy nędzy, w ogóle dzieje?!
- Tylko Mathew Faires aktualizował alarm w domu pani Donaldson, która, jeśli mogę dodać, jest moją bliską przyjaciółką. Pańska firma nie wygląda teraz w moich oczach zbyt obiecująco, Bret. Wiesz dobrze co stanie się jeśli jeden z twoich techników znowu nawali.
- Oczywiście, panie Malik, ale jeśli zerknie pan na listę wszystkich udanych montaży i instalacji Matta, zobaczy pan, że to w ogóle do niego nie podobne. Nigdy wcześniej niczego nie spartaczył.
- Zna pan Devona Andersona? - zapytałam cicho, a wszystkie cztery pary oczu spoczęły na mnie. Niekomfortowo poprawiłam się na krześle mierząc się z niechcianą uwagą. Zdawałam sobie sprawę, że wcinam im się w rozmowę, ale byłam ciekawa. Matt mógł naprawdę znać Devona, co poniekąd odpowiedziałoby mi na kilka ważnych pytań. Mogłam ufać Mattowi?
- Devona? No, ja znam. Taki trochę za bardzo pewny siebie, wysoki koleś? - odezwał się Ryan, chłopak wyglądający jak surfer, po czym zachichotał pod nosem. - Devon to niezły palant. Chyba nie bardzo lubią się z Mattem - dodał, rozsiadając się wygodnie na swoim krześle. Wyglądał jakby był u siebie.
Zayn uniósł jedną brew skanując sylwetkę Ryana i nie dało się ukryć, że był zbulwersowany jego manierami.
- Pan Faires zna Devona Andersona? - zapytał zwięźle Zayn.
Ryan wzruszył niedbale ramionami.
- No, tak trochę. - Chłopak przeniósł swój wzrok na mnie i wymownie zakołysał brwiami. - Kiedy tylko Devon pojawiał się na horyzoncie wyglądali jak dwójka kumpli, ale kuźwa, nawet ja wiem, że Matt nienawidził kolesia do szpiku kości. Miał o nim wiele do powiedzenia, kiedy tamtego nie było w pobliżu, to na pewno - prychnął Ryan i zerknął na Adriana wymieniając z nim porozumiewawcze spojrzenia, jakby właśnie dzielili się jakimś wewnętrznym żartem.
- Matt nie lubi Devona, więc muszą się znać. Jakim sposobem? - zapytałam marszcząc czoło i próbując ocenić całą sytuację.
- No, Matt zna Devona. - Wzruszył ramionami Adrian.
- Ale nie wiemy nawet gdzie i jak się poznali, kochanie - dodał Ryan, po czym puścił mi oczko. Jego flirt był całkiem odświeżający, ale wiedziałam, że Zayn z minuty na minutę staje się coraz bardziej wkurzony obecnością blondyna.
- Wracając do naszej rozmowy. Matt jest niezawodnym pra...
- Nie jest niezawodny. Nie jest też lojalny i z pewnością nie można mu ufać - warknął Zayn, przerywając Bretowi. - Ten typ alarmu działa jedynie przy użyciu kodu, wiem, bo mam taki sam. A kod znają wyłącznie ci, którym ufam, włączając w to ciebie, bo jesteś moim technikiem do spraw ochrony.
- Mattowi nigdy wcześniej nie zdarzyło się nic podobnego. Proszę. - Niepewnym ruchem Bret przesunął w zasięg dłoni Zayna skoroszyt. Mężczyźni patrzyli sobie w oczy przez kilka przeciągających się sekund. - To dowód na wszystkie poprawnie wykonane zlecenia i rekomendacje klientów u których alarmy instalował Mathew. Nie ma tam żadnej wzmianki o błędach, czy o niezadowolonych użytkownikach korzystających z naszych usług.
Po kilku chwilach ciszy, gdy Zayn skanował dokumenty zapisane zbyt małą czcionką, żebym sama mogła do nich zerknąć nie skręcając sobie przy okazji karku, podniósł wzrok i spojrzał na Breta mrużąc oczy.
- Swojemu pracownikowi powinno się ufać tylko częściowo.
- Ufam Mattowi - oświadczył zwięźle Bret, ale nerwy w jego słowach były jasno widoczne. W końcu sprzeciwiał się słowom samego Zayna Malika. - To dobry chłopak. - Mężczyzna skierował się w moją stronę. - Wiem, że go pani zna. Musi zatem pani wiedzieć, że jest porządnym człowiekiem, panno Greene.
- Wiem - przyznałam cicho, gdy wciągnął mnie w tę rosyjską ruletkę. Zayn niedługo straci nad sobą panowanie i jedno z nas będzie musiało wtedy stawić mu czoło.
- On nigdy nie zrobiłby czegoś takiego - oznajmił pewny swego Bret. Naprawdę wierzył w swoje słowa, ale ja nie znałam nawet połowy całej historii. - Alarm może zostać wyłączony jedynie przy użyciu odpowiedniego kodu, więc może ona w ogóle go nie włączyła.
- Włączyła! Byłem tam! - Knykcie Zayna pobielały, gdy mocniej zacisnął długopis w swoich palcach.
Bret ponownie potrząsnął głową i przeczesał palcami swoje włosy.
- Mathew nigdy nie zrobiłby czegoś takiego. Jest dla mnie praktycznie jak syn.

***

Po spotkaniu nie miałam nawet czasu, żeby porozmawiać o tym wszystkim z Zaynem, bo gdy tylko mężczyźni wyszli z jego biura, od razu zaczął odbierać połączenia od ludzi, którzy czekali aż skończy swoją naradę. Był zajęty, ekstremalnie zajęty, a ja siedziałam tam i podziwiałam jak swoją dominacją przejmuje kontrolę nad światem. Był taki utalentowany i dobry w tym co robił. Jedyną rzeczą, w której dobra byłam ja to pisanie. A może nawet tego nie powinnam zaliczać do moich talentów. Nadal nie dałam znać Taylorowi co i jak z jego propozycją. Muszę skombinować skądś jego numer.

Zayn pewnie i tak nie pozwoli przebywać mi w jednym pokoju z Taylorem.

- O czym myślisz? - Z zamyślenia wyrwał mnie głos Zayna. Podniosłam wzrok i zauważyłam, że stoi tuż na przeciwko mnie, nadal przyciskając telefon do ucha. Pewnie czekał na następne połączenie. 

- Wydaje mi się, że Matt był szantażowany - wymamrotałam niepewna jego reakcji.

Chłopak westchnął gardłowo.

- Jesteś głodna?

Zdenerwowana zmarszczyłam czoło. Akurat teraz musiał zmienić temat?

- Nie bardzo.

Milczał jeszcze przez chwilę, a gdy tylko otworzył usta, żeby się odezwać, zawahał się i odchrząknął skupiając się momentalnie na osobie po drugiej stronie linii.

Wstałam z miejsca i ruszyłam do ogromnej, przeszklonej ściany. Spuściłam wzrok na ludzi, którzy wyglądali jak mrówki z takiej wysokości. Zaczęłam zastanawiać się nad tym, jak niektórzy ludzie muszą nienawidzić samych siebie, żeby zdecydować się na skok z takiego drapacza chmur. Potrząsnęłam głową, bo na samą myśl robiło mi się słabo. Spojrzałam w kierunku Pałacu Buckingham i westchnęłam cicho. Nawet mimo tego zapierającego w piersiach widoku nie mogłam oderwać się od natrętnych myśli o rzeczywistości. Nigdy mi się to nie udawało.

Tak jak powiedział Zayn, za bardzo wszystko analizowałam. Nie zawahałam się tylko w przypadku powrotu do Zayna dzisiaj w nocy. Musiałam do niego wrócić, bo za bardzo go potrzebowałam. Rzuciłam się na głęboką wodę i teraz czekam, aż ktoś łaskawy poda mi kamizelkę ratunkową, zanim znowu utonę. 

Jeśli mam być szczera to jestem świadoma miejsca, w którym oboje się znajdujemy i tego, co Zayn naprawdę do mnie czuje. Z jasnym obrazem w głowie, zdałam sobie sprawę z tego jak bardzo byłam głupia. Zaczynanie wszystkiego powoli jest dobrym pomysłem. No może seks też będzie przydatny. W sumie już mi pomógł, bo po raz pierwszy od dłuższego czasu mogłam myśleć otwarcie. Może Zayn funkcjonuje w podobny sposób?

Odwróciłam się na pięcie zaalarmowana dźwiękiem otwieranych drzwi i zobaczyłam Leigh. 

- Sir...

Zayn powstrzymał ją od dalszego mówienia poprzez podniesienie palca wskazującego, a kobieta momentalnie ucichła.

- Jeszcze raz rozważę tę umowę. . . Nie. Powiedziałem, że ją rozważę i ponownie wynegocjuję swoje warunki. Ja nie proszę o dwadzieścia pięć procent. Chcę pięćdziesięciu! - Z trzaskiem odłożył słuchawkę i przeniósł swoją uwagę na Leigh. - Czego?!

- Przyjechał pan Jordan - odpowiedziała drżącym głosem.

Z poirytowanym westchnięciem odprawił kobietę ignorującym skinieniem ręki i przeczesał palcami swoje włosy, po czym schował twarz w dłoniach, opierając łokcie o biurko. Leigh wyszła bez słowa, a ja stałam tam mając wrażenie, że całkiem zapomniał o mojej obecności.

Podeszłam do niego powoli i położyłam rękę na jego ramieniu.

- Ej - zaczęłam miękko, ale nerwowo. Nie byłam pewna jak zareaguje. Czy będzie wkurzony przez to, że jest taki zestresowany, czy może trochę się uspokoi, bo to w końcu tylko ja, a nie żaden z jego pracowników, na których tak kochał się wydzierać.

Poruszył się na krześle i rozluźnił nieco podnosząc głowę, by na mnie spojrzeć.

- Wszystko okej? - zapytałam takim samym tonem jak poprzednio. 

Zayn skinął głową i pociągnął mnie w dół, żebym usiadła na jego kolanach, po czym oplótł mnie ramionami. Wtulił swoją twarz w zagłębienie między moją szyją, a ramieniem, a po krótkiej chwili cmoknął mnie w policzek. To był drobny gest, ale moje ciało i tak miało problemy, żeby ukryć swoją ekscytację. 

- Powinnaś wracać do domu i wypocząć przed dzisiejszym wieczorem. Bądź gotowa przed szóstą. Zabieram cię gdzieś.

Uśmiechnęłam się do niego.

- Będę gotowa.

- Przyjadę po ciebie po pracy.

Przesunęłam się lekko na jego kolanach, w taki sposób, żebym siedziała z nim twarzą w twarz. 

- Ty też musisz odpocząć.

- Ja mogę wytrzymać bez snu, Victoria, nie to co ty. Dam sobie radę - odpowiedział ze zmęczonym uśmiechem i pocałował mnie. - No chyba, że chcesz jeszcze jedną szybką rundkę przed moim następnym spotkaniem. 

- Po tym jak prawie zostaliśmy przyłapani? Nie. Może dzisiaj wieczorem. - Puściłam mu oczko i wstałam. Sekundy później on też był na nogach, kompletnie górując nade mną wzrostem. - Powinnam już iść. Nie chcę, żeby ludzie musieli przeze mnie czekać. 

- Nic im nie będzie jak trochę poczekają.

- Zayn. - Wpatrywałam się w niego tak, jakbym próbowała go onieśmielić, ale bądźmy szczerzy. Nie udałoby mi się onieśmielić nikogo, ani niczego.

- Nie mogę... Po wszystkich tych latach ciągłej harówki, nadszedł wreszcie dzień, w którym nie mam najmniejszej motywacji do pracy.

- Mam na ciebie zły wpływ - odpowiedziałam z uśmiechem i ruszyłam do drzwi, czując za sobą jego obecność. Wiedziałam, że próbuje sięgnąć do moich dłoni, albo chwycić się mojej talii, ale zwinnie udawało mi się uniknąć jego dotyku. Sięgnął do klamki, zanim mnie udało się to zrobić i jednym szybkim ruchem przyparł mnie do ściany w zapierającym dech w piersiach pocałunku. Mocno zaciągnęłam się powietrzem, kiedy w końcu wypuścił mnie ze swoim objęć, co skomentował jedynie uśmiechem. Tym swoim pięknym, unikatowym uśmiechem, na który tak uwielbiałam patrzeć.

- Kocham cię. 

- Ja też cię kocham - rzuciłam stając na palcach, by dosięgnąć jego pełnych warg. Musnęłam je szybko, po czym Zayn otworzył przede mną drzwi.

Zerknęłam na niego ponad swoim ramieniem wychodząc z jego biura, a on ponownie całkiem zmienił swoją aurę. Cold Zayn. Skinął do mnie głową i rzeczowo rozejrzał się po pomieszczeniu do którego dopiero co weszłam. 

- Miło było ponownie panią widzieć, panno Greene.

- Cała przyjemność po mojej stronie, panie Malik - odpowiedziałam puszczając mu oczko i niemal udało mi się wyłapać rozbawienie w jego tęczówkach.

***

Pomijając fakt, że sukienka, którą miałam na sobie była zbyt krótka to nawet mi się podobała. Pani Conrad wybrała dla mnie kreację w neutralnym kolorze co było plusem. Prosta i czarna kiecka sprawdzała się zawsze.

Włosy zostawiłam rozpuszczone, bo naprawdę nie chciało mi się z nimi użerać. Zaoszczędzając więc na czasie, postanowiłam przynajmniej się umalować. Moje oczy obrysowane były czymś, co dziewczyny nazywają chyba eyelinerem i na tym skończyłam nakładanie swojego makijażu. Nie potrzebowałam niczego więcej bo już to czarne coś sprawiało wrażenie, jakby było tego za dużo.

Zeszłam na dół i usadowiłam się na stołku barowym, przy wysepce kuchennej. Pani Conrad była zajęta swoimi sprawami, co do których nie miałam pewności. Miałam ją nawet zapytać o to, co robi, ale byłam zbyt pochłonięta swoimi własnymi myślami.

- Pięknie pani wygląda, panno Greene - odezwała się z uśmiechem. Jej oczy błysnęły rozbawieniem, gdy zauważyła moją konsternację wywołaną swoim niespodziewanym komplementem. 

Uśmiechnęłam się i wyprostowałam ze swojej zgarbionej pozycji. 

- Dziękuję.

Jej słowa odwróciły moją uwagę tylko tymczasowo. Zaraz wróciłam myślami do naszego spotkania w biurze Zayna. Po co ja się w ogóle w to mieszałam? Jedyne co wywnioskowałam to fakt, że Matt mógł być szantażowany przez Devona, a co za tym idzie, Devon musiał znać jakiś jego sekret.

- Ugh! - westchnęłam głośno i schowałam twarz w dłoniach. To takie frustrujące!

- Wszystko okej, Skarbie? - poczułam dłoń na swoim ramieniu, która po chwili zjechała w dół ręki i spoczęła na talii. Dreszcze rozeszły się po moim ciele i od razu rozluźniłam się pod wpływem jego dotyku i zapachu jego drogich perfum. 

- Wróciłeś. - Podniosłam wzrok, by na niego spojrzeć. Pochylił się nade mną i delikatnie cmoknął mnie w usta, po czym ponownie się wyprostował i zmarszczył czoło.

- Co się dzieje?

Odetchnęłam cicho, a on usiadł obok mnie. Wyglądał tak świeżo, jakby wcale nie spędził całego, męczącego dnia w biurze, wypełnionego ciągłymi spotkaniami i niekończącymi się telefonami. Był nieskazitelnie piękny i wydawać się mogło, że nic nie jest w stanie go poruszyć.

- Po prostu mam dużo na głowie.

- Matt?

- No.

- Chcesz o tym pogadać? - zapytał lekko sfrustrowany. Przygryzłam wargę i pokręciłam głową.

- Nie, nie trzeba. - Podniosłam się i zaczerpnęłam głęboki oddech, jakby ten miał pomóc mi odepchnąć wszystkie kłopoty na później. Zayn uniósł brwi i otworzył usta, żeby się odezwać, ale ostatecznie nie powiedział nic.

- Pięknie wyglądasz - odezwał się po krótkim milczeniu, zachłannie skanując mnie wzrokiem, na co momentalnie się zaczerwieniłam. - Jestem wielkim szczęściarzem, mając kogoś takiego jak ty.

Żołądek prawie wywrócił mi się na drugą stronę słysząc jego słowa uznania. Znowu te cytaty...

- Gotowa? - Chwycił mnie za dłoń. Ponownie, był to drobny gest, ale znaczył dla mnie bardzo wiele.

Skinęłam potakująco, zdając sobie sprawę z tego, że nie mogę nawet się odezwać. 

- Nie chcesz odpocząć ani nic, zanim wyjdziemy?

- Nie, oczywiście, że nie. Później będziemy martwić się o mnie. Chcę zabrać cię na kolację, a potem wziąć cię jako deser.

O, mój Boże! Zaczerwieniłam się jak pomidor, a on tylko uśmiechnął się złowieszczo.

- Bez ogródek - bąknęłam pod nosem.

Podczas naszej podróży do tajemniczego miejsca docelowego oboje milczeliśmy. Nie była to jednak cisza niezręczna, czy niekomfortowa, ale wypadało żeby ktoś się wreszcie odezwał, żeby faktycznie nasze milczenie nie wprawiło nas w większe zakłopotanie. Nie bardzo miałam ochotę wspominać Matta, Devona, albo tę umowę, którą miała z nim Amber. Emma miała rację. O czym tu jeszcze można gadać?

Większość naszych rozmów kończy się kłótniami i jeszcze bardziej niezręcznymi cichymi dniami. Może powinnam go o coś zapytać? A może napomknę coś o sztuce? Zayn lubi sztukę. Byłam z nim chyba tylko na dwóch randkach do tej pory. A tak właściwie to tylko na jednej. Wtedy, gdy zabrał mnie na dach tej restauracji. Mówił, że przychodzi tam, kiedy wszystko zaczyna go przytłaczać. To coś w rodzaju jego oazy.

- Pamiętasz ten dach...Tam gdzie zabrałeś mnie raz na kolację?

Zayn zmarszczył lekko brwi. Był skonsternowany moim pytaniem, ale i czuł ulgę z tego, że przeciągająca się cisza została przerwana. 

- Co z nim?

- Byłeś tam ostatnio?

Chłopak skinął głową.

- Chodzę tam zawsze, kiedy zbyt dużo rzeczy zwala mi się na głowę. Albo kiedy chcę się po prostu zrelaksować.

- Naprawdę podobało mi się tamto miejsce - odpowiedziałam z podziwem. - Jest piękne i działa tak uspokajająco.

- To trochę tak, jak ty w tej sukience - odparł uśmiechając się, na co westchnęłam cicho. Próbowałam ukryć swój poszerzający się z sekundy na sekundę uśmiech, ale kompletnie mi się to nie udało. 

- Gdzie jedziemy?

- Mówiłem już, jedziemy na kolację.

- Gdzie jedziemy na tę kolację?

- Zobaczysz - rzucił z uśmiechem. Kiedy światła miasta zaczęły powoli zanikać w oddali, ja robiłam się coraz bardziej nerwowa. Ciemność pochłonęła wnętrze auta, a my kierowaliśmy się znacznie dalej niż jedynie poza obrzeża miasta. 

Zerknęłam na Marka, który prowadził samochód, a potem przeniosłam swój wzrok na Zayna.

- Serio Zayn, gdzie my jedziemy? 

________________________________________________

Kochani! Na poczatku OGROMNE PODZIEKOWANIA ZA PONAD MILION WEJŚĆ!

Chciałbym się Wam jakoś odwdzięczyć za wszystkie Wasze cudowne słowa wsparcia, ale i te krytyki, bo każdy jeden komentarz jest dla mnie ważny i czytam wszystkie, po prostu nie bardzo mam czas na odpisywanie na każdy, ale musicie wiedzieć, że NA SERIO czytam każdy i z każdego się cieszę :D (no może tylko oprócz tych typu "pierwszAAAAAAAAAAAAAA" bo naprawdę? Jesteśmy nadal w roku 2008, gdzie ludzie bili się o to, kto pierwszy wstawi komentarz, czy może mam do czynienia z dziewczynami, które mentalnie nadal są w podstawówce? Bo nawet nie chcę myśleć o tym, że ktoś z podstawówki to czyta, także lolz, lepiej mnie nie uświadamiajcie. PLZ. Poza tym, po cos komentowac coś co się nie przeczytało? takie trochę wtf, ale no cóż. Dla mnie to na serio nie ma różnicy, czy skomentowałaś jako pierwsza, czy jako piętnasta, bo jak już mówiłam czytam wszystkie komentarze i trochę frustruje mnie to, prześciganie się w komentarzach co juz mówiłam milion razy chyba.) 

Wracając do tego, że chciałabym się odwdzięczyć (bo delikatnie odbiegłam od tematu i chyba znowu to robię oopsie xD) to nie wiem jak to zrobić, bo mimo, że następny rozdział jest dość krótki i mogłabym go przetłumaczyć szybko to jednak po właśnie tym kolejnym rozdziale będziemy już na bieżąco i będziecie musieli czekać na to, kiedy Chanel doda kolejny rozdział w oryginale i podobnie jak w przypadku Dark, chciałabym zarezerwować sobie mniej więcej trzy dni na jego tłumaczenie. Chociaż Ci co czytają Dark powinni już wiedzieć, że jak się tylko pojawia nowy to rzucam wszystko i dodaję tłumaczenie zaraz na drugi dzień po dodaniu, także... ;) 

TAKŻE BĄDŹCIE CIERPLIWI. POSTARAM SIĘ DODAĆ KOLEJNY ROZDZIAŁ W OKOLICACH PIĄTKU (chyba, że faktycznie, większość z Was będzie nalegać na wcześniejszą aktualizację, to postaram się dodać go jakoś wcześniej). 

Chciałam poruszyć jeszcze raz kwestię komentarzy xD

Dokładnie chodzi mi o te z KONSTRUKTYWNĄ KRYTYKĄ, do której (moim nieskromnym zdaniem) potrafię się zastosować i jak najbardziej takie komentarze mnie cieszą, bo człowiek uczy się całe życie i strasznie dziękuję tym dziewczynom, które zwróciły mi uwagę na zapisywanie dialogów w tekście. Na początku było mi cholernie trudno się przestawić, ale chyba dałam radę i teraz faktycznie ma to ręce i nogi, także jeszcze raz dzięki.

Ale zdarzy się, że zauważacie, że piszę coś niepoprawnie (albo po wieśniacku, ale już nie chce wracać do tego bolesnego tematu xD), ale PLZ sprawdźcie najpierw zanim zwrócicie mi uwagę, bo jest często powtarzająca się sytuacja ze słowami "otwarłem/otworzyłem". Jeśli ktos zwraca mi na coś uwagę, zaraz sprawdzam i zasięgam porady tak też gwarantuję Wam, że obie formy są okej. Pozwolę sobie nawet zacytować profesora Miodka:

Kiedyś widziałem, jak w tramwaju dwóch panów prawie się pobiło sprzeczając o to, czy mówić „otworzyłem” czy „otwarłem”. Zobaczyli mnie i zapytali, więc ja im na to „nie ma się o co kłócić, bo obie formy są poprawne”. Ale Polacy lubią roztrząsać takie dylematy.

Jednak zauważyłam, że niektórych strasznie drażni forma "otwarłem" i starałam się ją ograniczyć, ale czasem po prostu lepiej pasuje mi ta krótsza, no i już plz wybaczcie xD

Kolejna sprawa do wybaczenia to MOJE SZANOWNE UMIEJĘTNOŚCI POPRAWNEJ INTERPUNKCJI, ALBO RACZEJ ICH BRAK. 

Stawiam te przecinki jak jakaś pojebana w miejscach dziwniejszych, niż Zayn uprawia seksy z Re, ale nie mogę się kontrolować xD to jest silniejsze ode mnie (albo jestem po prostu zbyt leniwa, żeby sie tego nauczyć lolz). Także błagam Was tylko o wyrozumiałość pod względem tej piekielnej interpunkcji i powinniśmy dac sobie radę :) 

Jeśli mielibyście jeszcze jakieś uwagi co do wyglądu bloga (ale tylko technicznych rzeczy, bo jestem egoistką i kurewsko podoba mi się ciemny wygląd bloga i wogóle SOZ) to piszcie w komentarzach a ja postaram się coś zaradzić. (Mam tu na myśli może większą czcionkę, zmianę tej czcionki, a może Zayn Wam zachodzi pod tekst czy coś?)

Właściwie rozwiązanie co do ostatniego już dla Was mam :) Spróbujcie wyregulować sobie tło naciskając 

"ctrl" i "+" w tym samym czasie, lub "ctrl" i "-" (czyli plus albo minus).

No i tak kończąc chciałabym z okazji zbliżających się walentynek przedstawić Wam jedną, którą zrobiłam specjalnie dla Was xD

JESZCZE RAZ GORĄCO ŚCISKAM I KOCHAM WAS WSZYSTKICH BARDZO BARDZO MOCNO! :D

PS. Powoli będę dodawała tytuły rozdziałów zarówno tu jak i w Cold, także jeśli chcielibyście wrócić pamięcią to zapraszam za jakiś czas również tam, żeby o tak z ciekawości obczaić jakiż to tytuł został wymyślony dla poszczególnego rozdziału :)