Rozdział 32: "Raj"

Zayn zatrzymał się przy końcu łóżka. W jego oczach błysnęło to dobrze mi znane, drapieżne odbicie i od razu zaczęłam szybciej oddychać. W dłoni trzymał małą buteleczkę z jakimś płynem, ale nie byłam pewna co to takiego.
- To może być dla ciebie trochę trudne... - powiedział, przerywając wreszcie tę zabójczą ciszę wzmacnianą oczekiwaniem. - ...ale chcę, żebyś usiadła.
Serio?!
Bardzo niezdarnie i po wielu wysiłkach, usiadłam wreszcie na tyłku, a on powoli podszedł do mnie. Usiadł na przeciwko i oblizał swoje wargi. Kurwa, uwielbiał się ze mną drażnić.
- Rozepnę te kajdanki, ale jedyne miejsce, gdzie możesz położyć swoje ręce to łóżko, albo twoje ciało. Zrozumiałaś?
Skinęłam głową, a on sięgnął do kieszeni swoich jeansów i wyjął z nich mały, srebrny kluczyk, po czym uwolnił moje ręce.
- Rozbierz się.
Szybko zastosowałam się do jego polecenia. Bez zbędnej zwłoki pozbyłam się dołu i góry mojego bikini i w napięciu czekałam na jego kolejną komendę.
Zayn zgiął moje nogi w kolanach i przysunął je do moich piersi. Chciałam go dotknąć bardziej niż zwykle, ale spowodowane to było pewnie tym, że mi zakazał.
- Rozchyl nogi i połóż dłonie na kolanach.
Ochoczo zrobiłam jak mi kazał. Byłam niewiarygodnie posłuszna i samej ciężko było uwierzyć mi w to, co się ze mną dzieje.
- Szerzej, szerzej.. - powtórzył, a ja zastosowałam się bez sprzeciwów. Rozchyliłam uda najszerzej jak umiałam, a on uniósł swoją brew.
- Ćwiczyłaś jogę?
Przytaknęłam.
- Jesteś bardzo rozciągnięta. - Jego ton głosu zdradzał, że jest pod wrażeniem, ale mimo samozadowolenia, czułam także zdenerwowanie. Byłam kompletnie naga, a moje nogi rozłożone były najszerzej jak to było możliwe.
- Jak się czujesz? - zapytał nisko.
- Obnażona - wydusiłam półgłosem.
- Prawidłowo - rzucił z uśmieszkiem pod nosem. - Widzę, że się ogoliłaś.
Zaczerwieniłam się tak bardzo, że policzki prawie zaczęły mi płonąć. Dokąd zmierza ta rozmowa? Może tak przeszlibyśmy już do rzeczy?! Czemu tu jest tak cholernie gorąco? Aaa... Jesteśmy na jebanym Bora Bora.
- Trzymaj. - Podał mi małą buteleczkę wypełnioną płynem, więc popatrzyłam na niego skonsternowana.
Nie odezwał się, czekając aż ja przerwę ciszę. Wiedziałam, że chciał mnie sprawdzić. Nie miałam zamiaru pytać co to jest, bo to znaczyłoby orgazm numer dwa. Gdybym doszła po raz trzeci na pewno bym wytrysnęła, mocząc wszystko dookoła.
- Mądra dziewczynka - uśmiechnął się. - Masturbowałaś się kiedyś, Victorio?
Zmarszczyłam czoło.
- Nie wstydź się - dodał.
- Nie.
- Nigdy?
Słabo pokręciłam głową.
Wyjął buteleczkę z mojej dłoni i odkręcił nakrętkę.
- Dłonie przed siebie, wewnętrzna strona do góry.
Wyciągnęłam przed siebie ręce, tak jak mi polecił, a on wylał na nie niewielką ilość rzadkiej substancji.
- Zaczynając od szyi, chcę żebyś wtarła ten olejek w swoją skórę, potem klatka piersiowa i biodra. Nie wcieraj jej w ręce.
Okej?
Dotknęłam palcami swojej szyi i pewnym ruchem zjechałam nimi wzdłuż mostka. Zayn momentalnie mnie zatrzymał.
- Powoli.
Och.
Tym razem o wiele, wiele wolniej rozmasowałam olejek na swoich piersiach i brzuchu, po czym ponownie wróciłam dłońmi na swoją szyję. Obserwował mnie z ogromnym przejęciem. Jego czarne niemal oczy rzucały mi nieme wyzwania, podczas gdy ja wcierałam w swoją skórę tą erotycznie pachnącą oliwkę.
Chciałam, żeby mnie dotknął. Chciałam, żeby to jego ręce rozcierały olejek na mojej skórze, a ja mogłabym rozkoszować się jego dotykiem. Moje palce nie sprawiały mi takiej przyjemności. Niczego nie dało porównać się z tym, gdy dotykał mnie Zayn.
Nie spodziewałam się, że kiedykolwiek powiem coś takiego.
- Ręce niżej. Niżej... Niżej - mruczał, gdy przejeżdżałam dłońmi po swojej obnażonej, bezbronnej kobiecości. - Znajdź swoje czułe punkty, Victoria. Chcę, żebyś dotykała się tak, jakbym robił to ja.
Nerwowo przygryzłam dolną wargę. Moja ręka nie chciała ze mną współpracować, zamierając w miejscu bez jego pomocy.
- Zamknij oczy i odpręż się - polecił surowym głosem Zayn. - Prowadź palce okrężnymi ruchami.
Wykonałam jego instrukcje. Z zamkniętymi oczyma pocierałam swoje miejsca intymne tuż przed nim, a moje zakłopotanie wzrosło wyższe niż dach budynku w którym byliśmy.
- Przenieś palce trochę wyżej - nakazał.
Tak też zrobiłam. Dopiero wtedy poczułam subtelne ukłucie rosnącego podniecenia, a moje usta rozchyliły się bezwiednie.
- To twoja łechtaczka - oświadczył Zayn. - Kontynuuj. - Podniósł się na równe nogi, zostawiając mnie samą i nagą, no co momentalnie szeroko otworzyłam oczy. Nie. Nie idź nigdzie!
- Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że to moje dłonie.
Wzięłam głęboki oddech i ponownie zaczęłam masować swoje wrażliwe miejsce. Dolna warga została instynktownie  uwięziona między moimi zębami, podczas gdy poruszałam palcami.
Mogłam sobie jedynie wyobrażać co czułabym, gdyby faktycznie to on mnie dotykał. Jego męskie gesty w porównaniu z moimi kobiecymi... Jego długie palce, będące w stanie jednocześnie pieścić mnie od środka i pocierać moją łechtaczkę... Brakowało mi tego, że zawsze mną kierował.
- Nie otwieraj oczu. Podaj mi swoją drugą rękę.
Wyciągnęłam do niego wolną dłoń, nie przerywając masowania swojej kobiecości drugą.
Włożył w moje palce coś o kształcie cienkiej pałeczki. Kciukiem zbadałam jej fakturę i natrafiłam na włącznik. Właśnie wtedy dotarło do mnie, co mi podał.
Różdżka.
- Włącz ją - zażądał miękko.
Zaczęłam szybciej oddychać, kiedy znajomy dźwięk rozniósł się po pomieszczeniu, przywołując urządzenie do życia.
- Zrób sobie dobrze - polecił łagodnie Zayn, a ja bardzo, bardzo powoli powiodłam różdżką w dół mojego torsu, aż do pulsującej z podniecenia kobiecości.
Prawie zapomniałam jak wiele przyjemności może dostarczyć to cudo. Wibracje działały na całe moje wnętrze. Nawet nie zdawałam sobie sprawy z tego, że się uśmiecham, płynnie poruszając biodrami przy diabelsko cudownym wynalazku. Z trudem łapałam już pełne oddechy, a z uwagi na to, że moje nogi były tak szeroko rozchylone, wiedziałam, że nie wyjdę z tego łóżka, dopóki nie zamoczę całego posłania.
- Podkręć częstotliwość.
O, mój Boże, nie. To byłoby zbyt intensywne. Już i tak ciężko było mi nadążyć. Nie sprzeciwiając się jednak jego poleceniu, włączyłam większe obroty. Niemal od razu moje usta szeroko się otwarły i uleciało z nich coś na granicy jęku i pomruku. Nie mogłam znieść tej przyjemności. Za każdym razem, kiedy czułam początek orgazmu odsuwałam od siebie różdżkę.
Kiedy zrobiłam to po raz kolejny, poczułam jak Zayn chwyta mnie za dłoń trzymającą wibrator i unieruchamia ją przy mojej kobiecości. Momentalnie zamarłam. Nie byłam się w stanie ruszyć, gdy przyjemność rozerwała moje wnętrze, a nogi odmówiły posłuszeństwa. Jęknęłam głośno, kiedy orgazm zaczął powoli odpływać. Z trudem łapałam oddechy, ale w końcu zdecydowałam się otworzyć oczy i pierwszym co zobaczyłam, był uśmiechający się Zayn.
Złapał mnie za kostki u stóp i pociągnął w efekcie czego ponownie wylądowałam na plecach. Zawisł nade mną sekundy później, przywierając swoim torsem do mojego nawilżonego olejkiem ciała i zaczął zaczepnie całować moją szyję, po czym przeniósł się na linię szczęki.
- Następne pytanie, panno Greene - powiedział, obdarowując mój dekolt lekkimi muśnięciami i przypadkowymi ugryzieniami.
Przełknęłam swoją dumę, czując, że powoli odzyskuję oddech.
- Przez jak długo spałam, od momentu, kiedy jakimś cudem znaleźliśmy się na Bora Bora?
- Jeden dzień - bąknął nie odrywając warg od mojej skóry.
- Dałeś mi...
- Ach..Jedno pytanie. Jeśli doprowadzę cię do dwóch orgazmów pod rząd zaraz mi uśniesz. Dodatkowo, brak pożywienia w twoim organizmie nie poprawia sytuacji, a tak wiele chciałbym ci jeszcze zrobić.  - Uśmiechnął się do mnie z góry, po czym przywarł językiem do kości mojego obojczyka i przesunął nim aż do żuchwy. - Jedno pytanie na raz. - Jego dłoń delikatnie masowała moją pierś. Kciukiem przejechał po nabrzmiałym, wrażliwym sutku, na co momentalnie się wzdrygnęłam. Objął ustami drugiego sutka, ssąc lekko i nie wiem jak to możliwe, ale poczułam wszystko głęboko w podbrzuszu.
Gdy jego uwaga przeniosła się z piersi na inną część mojego ciała, czułam jedynie jego pokrytą lekkim zarostem brodę, która sunęła wzdłuż mojego torsu. Uniosłam nieco głowę, obserwując go uważnie, a on musnął ustami znamię tuż przy mojej kobiecości, na co zaczepnie przygryzłam dolną wargę.
- Taka piękna - mruknął rozchylając palcem wskazującym i kciukiem moje dolne wargi. Dmuchnął  prosto w centrum mojej kobiecości, a ja instynktownie zamknęłam oczy, czując jego chłodny oddech. Przeciągle pocałował moją, już i tak odrętwiałą, łechtaczkę, po czym płasko przywarł językiem do mojego wejścia, tylko po, by pociągnąć nim w górę, przez moją całą kobiecość. Zachłysnęłam się powietrzem, a moje ciało momentalnie się spięło reagując na to słodkie natarcie.
Nie przestawał dręczyć mnie swoim uzdolnionym językiem. Lizał, ssał, całował i trącał nim moje najczulsze punkty, a ja walczyłam z chęcią wplecenia palców jego włosy. Ale przecież, kurwa, zabronił mi się dotykać.
Jęknęłam miękko, gdy zalążek orgazmu zaczął prowadzić mnie w inny świat.
Zayn uniósł się nieco, podpierając ciężar swojego ciała na łokciach i powoli wsunął we mnie dwa palce, cały czas, przy tym, muskając językiem moją łechtaczkę.
- Zayn - mruknęłam cicho.
Nie odpowiedział. Zamiast tego zajął się naparciem na moją waginę. Nie przestawał pieprzyć mnie swoimi palcami, dodatkowo językiem wprawiając mnie w stan podobny do otępienia. Chwilę później, jego kciuk zaczął kreślić kółka na mojej łechtaczce w efekcie czego wściekle zacisnęłam w pięści prześcieradło leżące pode mną.
- Dojdź dla mnie, Maleńka - szepnął.
Wystarczył tylko ten erotyczny tembr jego głosu, żebym osiągnęła kolejny szczyt. Zayn potrafił zaspokoić mnie lepiej, niż byłby to w stanie zrobić  ktokolwiek inny. Czułam wilgoć między udami i to jak bardzo byłam mokra. Złączyłam nogi, miedzy którymi nadal trwała ręka Zayna. Lekko wypchnęłam swoje biodra w górę, ostatni raz pocierając swoją kobiecością o jego dłoń.
Jego wargi błyszczały od mojego podniecenia, kiedy chwilę później zassał swoje palce, które jeszcze sekundy wcześniej zagłębione były we mnie i uśmiechnął się zadziornie.
- Następne pytanie?
Odrzuciłam głowę do tyłu, nie będąc w stanie myśleć, a co dopiero mówić.
- Możemy zrobić przerwę? - rzuciłam wyczerpana.
Oblizał swoje usta i pochylił się nade mną.
- Zdajesz sobie sprawę, że to było pytanie? - zapytał z rozbawieniem.
Moje oczy momentalnie podwoiły swoje rozmiary.
- Nie! Cofam to!
Zayn uśmiechnął się pod nosem.
- Jesteś pewna?
- Tak. Mam kilka innych pytań.
- To będzie cię kosztować trzy orgazmy więcej - oświadczył spokojnie.
Wiem. Jezu... Już i tak walczyłam z samą sobą, żeby nie zasnąć.
- Co mi dałeś, żeby mnie uśpić? - zapytałam, podejrzliwie mrużąc powieki.
- Tabletkę nasenną. Kiedy już usnęłaś podałem ci lek anestezjologiczny.
- Wstrzyknąłeś mi go?! - zszokowana podniosłam głos.
- To już kolejne pytanie.
Zayn sięgnął na stolik przy łóżku, chwytając czarną różdżkę o stożkowym kształcie, grubszą przy rączce i cieńszą ku zwieńczeniu.
- Nie mogę uwierzyć w to, że zrobiłeś mi zastrzyk! - rzuciłam, nieprzytomnie patrząc na chłopaka.
Zayn nie odpowiedział. Jego palce boleśnie powoli sunęły wzdłuż mojej nogi, aż do uda. Jego dotyk wywoływał znajome ciarki pod skórą.
- Przekonasz się, że było warto - odparł w końcu. Uśmiechnął się tajemniczo, a ja niepewnie przygryzłam dolną wargę. W ciszy i skupieniu obserwowałam każdy jego kolejny ruch. Klęknął obok mnie, nie spuszczając ze mnie wzroku, a jego oczy przepełnione były mrocznym pożądaniem.
Gładził moją rękę, kierując się w stronę pachy, a kiedy zbliżył się wystarczająco, żebym poczuła łaskotanie, zaczęłam wiercić się, by uciec jego dotykowi.
Biorąc mnie z całkowitego zaskoczenia, lekko poraził mnie prądem, na co od razu zachłysnęłam się powietrzem. Wiedziałam, co to takiego.
Neonowa różdżka.
- O mój boże - jęknęłam, kiedy wyciągnął czarną, satynową chustkę z tylnej kieszeni swoich jeansów.
- Usiądź, Skarbie. Chyba już się napatrzyłaś - wymamrotał.
Usiadłam i ostatnią rzeczą, którą zobaczyłam, zanim zawiązał mi oczy, były jego błyszczące ekscytacją tęczówki.
- Połóż się - polecił delikatnym głosem.
Zrobiłam, jak powiedział, a kiedy tylko moje plecy przywarły do miękkiego materaca, moje zmysły momentalnie się wyostrzyły. Wyraźnie czułam zapach jego perfum, wymieszany z egzotyczną nutą olejku na moim ciele. Nadal nie byłam jednak pewna, co to za substancja. Na pewno nie żaden lubrykant, bo te mają swoją unikatową woń.
Słyszałam jego oddech, zakłócany jedynie moim. Niespodziewanie, znowu poczułam elektryzującą falę porażającą moje ciało. Nie przerywał swoich boskich tortur. Prowadził różdżkę w dół mojego torsu, a ja wyginałam plecy w rozkoszy.
Kiedy w końcu odsunął ją od mojego ciała, okazało się, że z trudem oddycham i niemo błagam o więcej. Nie miałam pojęcia, gdzie następnie wymierzy elektryczny strumień, a to tylko dodatkowo wpędzało mnie w gorączkowy stan oczekiwania i desperacji.
Poczułam lekkie ukłucie w okolicach szyi, które zaraz przerodziło się w znajome łaskotanie.
Nie ważne, gdzie wędrował promień różdżki, z każdego miejsca przyjemność spływała prosto do mojego podbrzusza. To była irytująca gra wstępna, wiedziałam, że to jego kolejna forma odmowy orgazmu. Frustracja, która zaczynała mnie wypełniać, była coraz bardziej intensywna. Nigdy nie udałoby mi się osiągnąć orgazmu wyłącznie przy użyciu tego urządzenia.
Za bardzo się ze mną droczył.
Mój oddech stał się bardziej urywany, kiedy jakimś cudem różdżka zaczęła wytwarzać silniej stymulujące bodźce.
Warknęłam gardłowo, kiedy ponownie poraził mnie wszyję, a już kompletnie zbijając mnie z pantałyku, wsunął we mnie chłodny przedmiot, kształtem przypominający duży nabój. Sekundę później to coś zaczęło wibrować. Próbowałam złączyć uda, ale hamował moje ruchy swoimi kolanami. Oddychałam, więc ciężko, próbując poradzić sobie z pobudzającymi wibracjami.
- O, boże... - rzuciłam półgłosem.
Złapał mnie za nadgarstki i unieruchomił je nad moją głową. Gorąco bijące z jego ciała, kiedy zawisł nade mną po to, by wpić się w moje usta wpędziło mnie w stan niemal podgorączkowy. Jego wargi, wibracje, soki ściekające po moich pośladkach, moczące prześcieradło... Nie byłam w stanie powstrzymywać się dłużej.
- Zayn - jęknęłam i jak Bóg mi świadkiem. Jeszcze nigdy wcześniej nie czułam takiej ulgi jęcząc.
Ciepło jego ciała zniknęło, gdy przeniósł się między moje uda, wyciągając ze mnie wibrator, tylko po to, by zastąpić go swoim językiem. Nie mogłam nad sobą zapanować. Wypychałam swoje biodra w stronę jego twarzy, zatracając się w swoim rozkosznym orgazmie. Czułam jak drżą mi nogi, gdy prawie boleśnie podkurczałam palce u stóp. Dyszałam ciężko mierząc się z konsumującą siłą spełnienia.
Leżałam tam słaba i zmęczona. Moje ciało całe odrętwiało i nie wiedziałam, czy powinnam się ruszyć, ale Zayn w końcu wybawił mnie z opresji. Zdjął opaskę z moich oczu, na co momentalnie się skrzywiłam.
- Jeszcze jakieś pytania?
Tak. Miałam mnóstwo pytań, ale wiedziałam, że zemdleję, jeśli zadam mu jeszcze jedno.
- Przeleć mnie - mruknęłam, zerkając na niego ospale. Zbombarduje go pytaniami, kiedy tylko się obudzę. Na pewno nie każde mi przechodzić przez to jeszcze raz. Nie to żebym narzekała.
Zayn uśmiechnął się do mnie z góry i lekko cmoknął mnie w usta.
- Prześpij się, Kochanie. Wyglądasz na zmęczoną.
Próbowałam nie zamykać oczu, ale coraz bardziej zaczynały mnie piec.
- Śpij ze mną - bąknęłam.
- Nigdzie się nie wybieram. Zawsze jestem przy tobie. - Obrócił się na bok i sięgnął po coś leżącego przy łóżku. Przez chwilę myślałam, że to jakaś kolejna zabawka z jego kolekcji, ale okazało się, że nie. To był tylko koc.
Przyciągnął mnie bliżej swojego ciała, a ja wtuliłam się w jego ciepły tors, gdy nakrył nas miękkim okryciem. Tak naprawdę ten koc nie był nam do niczego potrzebny. Zwłaszcza, że łóżko było praktycznie całe mokre, ale jakoś nie bardzo mnie to obchodziło.
- Przestraszyłeś mnie - wymamrotałam półgłosem, a on uniósł się lekko na łokciu, by spojrzeć na mnie z góry.
- Jak to?
- Obudziłam się przykuta do łóżka, a ostatnią rzeczą, którą pamiętam to to, że wychodziliśmy z domu twoich rodziców.
- Przepraszam, Skarbie. Przy okazji, dzwoniła Waliyha.
Wzdrygnęłam się, momentalnie ożywiona, a Zayn uniósł brew w zaskoczeniu.
- Wszystko u niej dobrze?!
- Tak - odpowiedział. Jedną rękę położył sobie pod głową, podczas gdy druga, pewnie spoczywała na mojej talii. Wyglądał tak spokojnie...
- Po co dzwoniła? - zapytałam niepewnie.
- Chciała z tobą porozmawiać. Połóż się. - Zmarszczył czoło.
Z wahaniem, zajęłam swoją poprzednią pozycję, a on cmoknął mnie w czubek głowy.
- Jesteś pewna, że chcesz jej pomóc?
Przytaknęłam szybko.
- Tak. Nie chcę, żeby czuła to samo co ja.
- Victoria, wiesz, że nie musisz tego robić. Mógłbym załatwić jej wizytę u dobrego terapeuty.
- Wydaje mi się, że będzie lepiej, jeśli porozmawia z kimś kogo zna - zaprotestowałam.
- Ja też mam problemy i wolę gadać z nimi o kimś kogo nie znam - oświadczył Zayn.
- Ty i Waliha jesteście inni. Chcę jej tylko pomóc. - Wzruszyłam ramionami. - Co takiego strasznego może się stać?
- Chcesz całą listę? - zapytał unosząc brwi.
- Zayn, poradzę sobie - powiedziałam zmęczonym głosem.
- Po tym jak z nią rozmawiałaś, jakoś nie bardzo sobie radziłaś.
Westchnęłam.
- Wiem, ale wtedy nie byłam przygotowana. Teraz już jestem.
- Nie musisz tego robić, Skarbie.
- Ale ja chcę - szepnęłam.
- Masz wielkie serce.
- Ty też. Nie chcesz tylko tego pokazywać - rzuciłam z uśmiechem, a on wzruszył ramionami, bagatelizując moje słowa.
- Nie jestem mięczakiem.

***

Przez ostatnie dwie noce myślałam jedynie o Devonie. Koszmar po koszmarze konsumował mój sen, od momentu, kiedy rozmawiałam z Waliyhą. Wolałabym już chyba, żeby Zayn znowu naćpał mnie tymi środkami nasennymi, bo przynajmniej wtedy mogłam spokojnie odpocząć i nie nękały mnie te głupie koszmary. Musiałam jednak przyznać, że Zayn sprawdzał się doskonale w roli odwracacza mojej uwagi. No i Bora Bora oczywiście... Ale głównie ten tytuł przypadał jednak Zaynowi.

Zachowywał się tak inaczej.

Myślałam, że Zayn w którym zakochałam się w Londynie nie może być już bardziej zadziwiający i wspaniały, ale bardzo się pomyliłam. Był kompletnym romantykiem, a obserwowanie jak każdego ranka wstaje wcześniej, żeby przygotować śniadanie niemal roztapiało moje serce. Przyznał się nawet do tego, że nie ma pojęcia o gotowaniu, ale mimo wszystko się starał.

Nie minęło przecież zbyt wiele czasu, odkąd się poznaliśmy, zaledwie kilka miesięcy i pytałam samą siebie, czy to normalnie, żeby zakochać się w kimś tak głęboko i tak szybko.

Patrzyłam na niego i podziwiałam to, że wszystko robił z tak wielką gracją. Słuchałam jak opowiadał różne historie, ale do tego, żebym zaczynała wewnętrznie tańczyć ze szczęścia, wystarczyło mi jedno jego ukradkowe spojrzenie. Całkiem mnie pochłonął.

Drzwi do sypialni otworzyły się, a ja przeciągnęłam swoje słabe kończyny, prostując się na dużym łóżku. Zayn podszedł do mnie pewnym, ale powolnym krokiem. Jego włosy nadal było poburzone, zawdzięczając swój wygląd moim wędrującym, poprzedniej nocy, palcom. Spodnie od pidżamy zwisały nisko na jego biodrach, ukazując boskie linie V, kiedy tak uśmiechał się do mnie zadziornie.

- Dzień dobry, Piękna. - Przelotnie musnął mnie w usta, na co od razu się uśmiechnęłam. - Jak się czujesz?

Po ostatniej nocy, kiedy przeleciał mnie od tyłu i prawdopodobnie jeszcze bardziej rozepchał moją waginę, czułam się wybornie.

- Obolała - przyznałam szczerze, oplatając jego twarz dłońmi i ponownie go pocałowałam. Nie mogłam nacieszyć się tymi ustami. - Ale dobrze się wczoraj bawiłam. I przedwczoraj. I przed-przedwczoraj...

- Może dzisiaj też będzie ci się podobać.

Usiadłam ostrożnie. Skrzywiłam się, gdy poczułam ból miejsc intymnych i przesadnie wydęłam usta.

- Wydaje mi się, że wykończyłeś mnie już do cna. Nic tu robię, tylko śpię.

- Byliśmy wczoraj wieczorem w restauracji? - zaoponował Zayn, kładąc głowę na moich kolanach. Przygryzłam wargę, wpatrując się w jego idealną twarz.

- Tak. Dziękuję.

- Pewnie umierasz z głodu.

- Jak zawsze - bąknęłam, a on podniósł się, by znowu cmoknąć mnie w usta. - Chodź. - Chwycił mnie za dłoń i niemal dosłownie wyciągnął z łóżka. Miałam na sobie tylko stanik i majtki.

- Mogę przynajmniej założyć jakąś koszulkę?

- Po co? Nikogo oprócz nas tu nie ma - odparł, prowadząc mnie do jadalni.

Mimo, że przez większość czasu naszego pobytu na Bora Bora, spałam, to udało mi się zobaczyć piękno tego miejsca. Ocean leżał u moich stóp. Dosłownie. Podobnie jak w apartamencie londyńskim, podłoga w jadalni była przeszklona, więc mogliśmy obserwować zapierający dech w piersiach błękit wody. Była tak czysta i jasna, że bez trudu widzieliśmy stworzenia w niej pływające. Uwielbiałam to miejsce.

- Zrobiłeś śniadanie? - Uniosłam brew, kiedy odsunął dla mnie krzesło.

- Tym razem trzymałem się przepisu - uśmiechnął się, po czym pocałował mnie w policzek. Zerknęłam w dół, na talerz naleśników, ustawiony tuż przede mną.

- Wyglądają nieźle.

Chłopak uśmiechnął się w odpowiedzi na mój komentarz i zajął miejsce po drugiej stronie stołu.

- Nie próbowałem ich jeszcze - odparł niepewnie.

- Pozwolisz, że sama ocenię - uśmiechnęłam się pod nosem i sięgnęłam po nóż i widelec. Obserwował uważnie, kiedy odkrawałam kawałek, po czym uniosłam kęs bliżej moich ust.

- Znowu będę po tym wymiotować? - Uniosłam brew.

- Mam nadzieję, że nie - odburknął zakłopotany.

Wzruszyłam ramionami i włożyłam kawałek naleśnika do ust. Ku mojemu zaskoczeniu smakował całkiem dobrze. Oblizałam usta i przełknęłam kęs. 

- Naprawdę smaczne - mruknęłam w odpowiedzi, a on uśmiechnął się w poczuciu ulgi, że w końcu udało mu się przygotować coś jadalnego, po czym znowu nie będę wymiotować.

- Więc da się to bezpiecznie zjeść? - zapytał ostrożnie.

Przytaknęłam, ale zaraz dotarły do mnie jego słowa.

- Jestem twoim królikiem doświadczalnym?

- W tym momencie, tak - zażartował, a ja zaczepnie przewróciłam oczami.

- Jakieś plany na dziś? - zaczęłam zaciekawiona, a on skinął potakująco.

Miałam nadzieję, że nie będą związane z niczym, przez co znowu zasnę. Moja wytrzymałość po tym weekendzie na serio powinna znacznie wzrosnąć.

- Wspominałaś coś parę dni temu, że chciałabyś pojeździć na skuterze wodnym.

- Skuter wodny?! - Moje oczy podwoiły swoje rozmiary, a zainteresowanie smacznym jedzeniem momentalnie zanikło. - Będziemy jeździć na skuterach wodnych?! - rzuciłam z niedowierzaniem, czując rosnący uśmiech rozpierający moje usta. Znowu czułam się jak mała dziewczynka. 

- Tak. Jeździłaś już kiedyś? - zapytał ostrożnie.

- Miałam jedenaście lat - zaczęłam. - Więc praktycznie znowu musiałabym uczyć się od podstaw.

- Nie ma problemu. Instruktor ci pomoże.

- Instruktor, czy instruktorka? - wtrąciłam od niechcenia.

- Instruktorka - odparł surowo, na co tylko uśmiechnęłam się pod nosem.

- Taki pan zaborczy... - odpowiedziałam zaczepnie, a kącik jego ust drgnął lekko, ale powstrzymał się od uśmiechu.

- Co moje, jest moje.

_____________________________________________________________

(Mark)

Muszę przyznać, że kiedy przychodziły chwile jak ta, kiedy szef chciał znienacka wyskoczyć do Japonii, albo lepiej, na Bora Kurwa Bora, jak w tym przypadku, zamieniałem się w kompletnego wariata i przez chwilę nawet lubiłem tego skurwiela. Czułem się jak na wakacjach, siedząc na swoim leżaczku i popijając chłodne koktajle. Brakowało mi jedynie pilota i wielkiej plazmy.

W koktajlach nie było alkoholu, co sprawiało mi wiele smuteczku. Musiałem czekać, aż szef da mi wyraźnie do zrozumienia, że mam wolny wieczór. A właśnie! Przypomniało mi się! Gdzie on się podziewa? Już kawałek czasu nie pojawiał się pod drzwiami mojej kabiny, bez koszulki i wyglądający tak, jakby przeorał Victorię na wszystkie strony świata.

Nie chwal dnia przed zachodem słońca! Sekundy później rozległo się pukanie. Zawiedziony, odstawiłem bezalkoholowego drinka na niski stolik i skierowałem się tylnymi drzwiami do środka, by otworzyć główne drzwi mojej chatki. Moim oczom ukazał się nikt inny, jak szef w towarzystwie Victorii.

- Sir - przywitałem go zwięźle, a on skinął głową.

- Chcielibyśmy wyjść.

Cóż... Gdzież się kurwa, wybieramy? Dzięki, że mnie uprzedziłeś, Malik. Dzięki tobie mogę wypełnić moją robotę tak, jak się należy.

- Oczywiście, sir - odparłem i ruszyłem za tą dwójką, która trzymała się za ręce. Gdybym miał serce, pomyślałbym, że to zajebiście słodkie.

Pozwoliłem sobie odpłynąć myślami, a moje instynkty ochroniarskie zostały lekko uśpione. To miejsce wydawało mi się bardzo komfortowe bo miałem przynajmniej pewność, że nie ma tu żadnego pojeba, jak Devon, który mógłby się czaić za każdym rogiem. Wszędzie dało się dotrzeć pieszo, a po sprawdzeniu każdej granicy wyspy, byłem pewien, że nikt nie będzie w stanie mi uciec, nawet jeśli goniłbym go śpiąc.

Nie to, że się chwalę, czy coś...

Kiedy budynek przystani znalazł się w obrębie mojego pola widzenia, podsłuchałem niechcący, jak Victoria mówi szefowi, że nie czuje się zbyt dobrze. Kiedy tak zacząłem się nad tym zastanawiać, to wyglądać dobrze, też nie wyglądała.

- Co się dzieje? - zapytał Malik, kiedy weszliśmy do wypożyczalni sprzętu o nazwie "Czas Nadmorskich Przygód". Victoria splotła swoje ręce na piersiach, a on stanął twarzą do niej.

- Boli mnie brzuch - bąknęła półgłosem.

Usta szefa ułożyły się w cienką, prostą linię. 

- To przez to moje gotowanie?

Prawie się zakrztusiłem swoim własnym językiem! Szef gotował?! Ha! Niespotykane. Dziwne! Victoria musiała twardo trzymać go za kutasa, bo serio nigdy nie spodziewałbym się, że akurat ten facet zacznie gotować. 

- Nie wiem. Te naleśniki były naprawdę dobre. - Victoria z konsternacją na twarzy, wzruszyła słabo ramionami.

Szef spojrzał w stronę kolesia stojącego za ladą, a tamten momentalnie odwrócił wzrok, jakby został przyłapany na gorącym uczynku. 

- Gdzie jest najbliższa drogeria? - zapytał zwięźle Zayn.

- Przepraszam, nie rozumiem - sklepikarz zmarszczył czoło. Amerykaniec, jak bum cyk cyk. 

- Apteka?! - poprawił się szef i widziałem, że z sekundy na sekundę jest coraz bardziej wściekły.

- Dwie przecznice dalej. Ni..nie daleko. - Koleś się posrał. 

- Mark, idź kup Victorii jakąś aspirynę.
- Zayn - bąknęła cicho dziewczyna, chwytając go pewnie za ramię. - Nie trzeba, zaraz mi przejdzie - zapewniła z uśmiechem, ale nawet ja poznałem, że kłamie.
- Blado wyglądasz - zauważył Zayn, przykładając dłoń do jej czoła. - Nie masz gorączki - potwierdził samemu sobie.
- Nic mi nie jest. Mark nie musisz nigdzie iść - skierowała się do mnie. - Zaraz mi przejdzie, bywało gorzej.
Wymieniliśmy z szefem spojrzenia i widziałem, jak zastanawia się nad tym, czy może jednak nie wysłać mnie do tej apteki.
- Jesteś pewna, że ci się poprawi? Może zmienimy plany i zabiorę cię na jacht?
Blaski bycia miliarderem. Victoria nie czuła się zbyt dobrze na jazdę na skuterach, więc zamiast tego zabierał ją na kurewsko luksusową łódź.
Dziewczyna przytaknęła, a szef odwrócił się w stronę Pana Posranego.
- Mój jacht jest już gotowy do użytku?
- Mogę prosić nazwisko? - zapytał cicho chłopak.
- Zayn Malik - odparł szef, wymownie unosząc brwi. Z zaciętych obserwacji wyrwała mnie Victoria, lekko klepiąc mnie po ramieniu.
- Mark - zaczęła słabo.
- Tak, madam? - Co jej jest?
- Mógłbyś zaprowadzić mnie do toalety? Proszę.
Zgodziłem się, ale na serio nie miałem na to najmniejszej ochoty.
- Dziękuję. - Powoli podeszła do Zayna i zamienili ze sobą kilka zdań. Nie był zadowolony, wnioskując po surowym wyrazie jego twarzy, ale w końcu skinął głową, a ona z powrotem ruszyła w moją stronę. Wymieniłem z nim porozumiewawcze spojrzenia, kiedy dziewczyna zatrzymała się przede mną.
- Możemy iść. Najbliższe toalety publiczne są ulicę dalej, zaraz przed molo - poinformowała mnie, zanim wyszła ze sklepu wprost na palące słońce.
Zerknąłem jeszcze na szefa, który wpatrywał się w Victorię jak jakiś pieprzony jastrząb w swoją ofiarę, a kiedy odwróciłem wzrok zdałem sobie sprawę, że muszę nadgonić kroku, bo dziewczyna była już kawał drogi przede mną. Cóż ona tak pędzi?!
Idąc, rozglądałem się na wszystkie strony, jak robiłby to każdy rasowy ochroniarz. Nie wykryłem zagrożenia, więc dałem odpocząć moim rozbieganym myślom. Re zerknęła na mnie ponad swoim ramieniem, upewniając się, że nadal jestem za nią, po czym uśmiechnęła się słabo. Nie wyglądała zbyt dobrze.
- Wracam za chwilę - rzuciła i szybko zniknęła za drzwiami damskiego kibelka.
Czekałem i czekałem. I czekałem..... I czekałem. I czekałem już tak długo, że jedynym zajęciem było obserwowanie malowniczej laguny rozciągającej się przed moimi oczami. No kurwa, muszę przyznać, to był raj.
- Okej, już mi lepiej - usłyszałem jej głos i od razu zacząłem uważnie skanować jej postawę. Nadal wyglądała na lekko zamroczoną, ale już nie tak bardzo, jak wcześniej.
- Wszystko w porządku, panno Greene? - zapytałem ostrożnie, a ona pokiwała głową i zmusiła się do uśmiechu.
- Nie można ufać umiejętnościom kulinarnym Zayna - mruknęła pod nosem.

***

Moje wymarzone wakacje to na bank coś łączącego butelkę whiskey, a może i nawet browara, jeśli miałbym ochotę pozgrywać jebanego macho; wielki telewizor plazmowy, żebym mógł do woli oglądać jak Manchester United kopie wszystkich po dupie i dobrą niewiastę, żeby mogła mi skombinować jakieś kanapeczki. 

Ale nie. Nie byłem na wakacjach. Owszem, byłem w raju, ale musiałem pracować. Nie mogłem się całkiem zrelaksować, przysiąść w spokoju, czy coś w tym stylu. Jedyną formą odpoczynku było siedzenie obok kapitana jachtu, od którego jechało gorzej, niż z cipki starej prostytutki.

Byliśmy już na łodzi od jakichś czterech godzin i byłem niemal pewny, że szef i Victoria nabawili się już oparzeń słonecznych, ale jakoś nie bardzo ich to chyba obchodziło. Zerknąłem na Malika, który wyglądał na odprężonego. Niespotykany widok. Victoria też wydawała się odpoczywać.

Czemu życie nie może być takie proste cały czas?!

Idylla nie trwała jednak długo. Zaraz otrzymałem telefon od Blaise'a.

- Blaise.

- Mark, mam tutaj Stanforda. Chce gadać z szefem.

Stanford. To ten jebany komendant policji, który odwalił gównianą robotę w domu rodziców szefa. 

- Jest zajęty. 

- Mark, ten facet dzwoni od samego rana. 

- Czego chce?! - zapytałem poirytowany. Cokolwiek by to nie było, miałem w chuj dużą nadzieję, że to coś ważnego, bo nie uśmiechało mi się przerywać wypoczynku tamtej dwójce. 

- Chodzi o Andersona. 

Ja pierdole.

- Chwila.

Wziąłem głęboki oddech i ruszyłem na pokład, gdzie w promieniach słonecznych kąpali się Zayn i Victoria. Żyć, nie umierać, kurwa. 

Malik usiadł powoli, kiedy dostrzegł, że się zbliżam i zdjął swoje okulary przeciwsłoneczne. Victoria zmarszczyła czoło, jakby wyczuwała, że coś jest nie tak.

- O co chodzi? - Zayn odezwał się jako pierwszy. Dobrze znałem ten ton jego głosu. To tak, jakby wrzeszczał "weź spierdalaj".

- Stanford - odpowiedziałem, podając mu komórkę.

- Zaraz wracam - powiedział do Victorii, po czym skierował się do wnętrza kabiny. 

Poszło łatwiej, niż myślałem. 

_________________________________________________________

Kolejny rozdział pojawi się jakoś w okolicach piątku/soboty :) 

lol, opowiem Wam historię z dzisiejszych korków xD przychodzi do mnie dziewczyna, szósta klasa podstawówki no i robiłyśmy jakies ćwiczenia dzisiaj. I przeglądałam jej książkę od angielskiego i jak już zamykałam to mi mignęła jakaś znajoma twarz na pierwszej stronie. Mówie jej "poka poka jeszcze raz" no i zerknęłam drugi raz i zaczęłam śmiać się ze swojej głupoty. A ona pyta o co cho, więc jej mówię, ze myślałam, że ma Harry'ego w książce, ale to była jakaś starsza babka w okularach po prostu z ciemnymi włosami xD i ona się zaczęła śmiać też no i tak się brechtamy, ale potem wychodzi i ona znowu temat drąży, że jak mogłam Harry'ego pomylić z jakąś babą no i znowu hi hi hi no i mi się pyta, który jest mój ulubiony, to mówię, ze Zayn i Harry, a ona że najbardziej lubi Neila XD No to poprawiłam ją grzecznie, ale ona swoje, mówię OK NIE MIESZAM SIĘ. XD Nie będę przecież burd dziecku robiła, poza tym jeśli płaci mi od godziny to może nazywać ich jak jej się tylko podoba LOLZ 

NIE MOGĘ SIĘ DOCZEKAĆ, AŻ PRZETŁUMACZĘ WAM KOLEJNY ROZDZIAŁ BO JEST MEGA! :D PLZ TYLKO NIE SPOJLERUJCIE W KOMENTARZACH I NA TAGU #CHILLS NA TWITTERZE. JUŻ PROSIŁAM O TO KILKA RAZY, ALE JEDNAK NADAL POJAWIAJĄ SIĘ TAM SPOJLERY CO NIE JEST FAJNIE. NAPRAWDĘ. PLZ USZANUJCIE INNYCH CZYTAJĄCYCH I TO, ŻE MI RÓWNIEŻ SPRAWIA RADOŚĆ TO, ŻE KTOŚ DOWIADUJE SIE O KOLEJNYM ZWROCIE AKCJI Z TŁUMACZENIA, A NIE Z POJEDYNCZEGO ZDANIA NA TWITTERZE. 

Nie wiem po co to tu  napisałam, bo pewnie i tak Ci co spojlerują nie czytają tłumaczenia na moim blogu, ale może mimo wszystko ktoś się na to natknie i przemyśli sprawę :) 

BTW COŚ PRZECZUWAM, ZE WIELKIMI KROKAMI ZMIERZAMY DO KOŃCA DRUGIEJ CZĘŚCI OPOWIADANIA, ALE NIE BÓJCIE NIC! AUTORKA ZAPOWIEDZIAŁA JUŻ TRZECIĄ CZĘŚĆ :D 

no to c'ya i do zobaczenia jakoś przy weekendzie :P luv ya'll <3